فاجعه فلسطین و یادواره تلخ آن در ماه می هر سال میلادی تکرار می شود و با تکرار این فاجعه ما بار دیگر تاریخ و تمدن و ملت گمشده خود را جست و جو می کنیم.
با فرارسیدن سالگرد فاجعه آوارگان فلسطینی ـ که دو سوم ملت فلسطین را تشکیل می دهند ـ ملت ما محنت هایی را که هرگز فراموش نخواهد کرد به یاد می آورد و امیدوار است که روزی شاهد پایان این محنت ها باشد. آوارگان فلسطینی در یک چنین روزی (سالگرد فاجعه) در فضایی سرد و تاریک، نوای پیروزی را سر می دهند و بلکه با این نوای بی جان توجه جهانیان را اندکی به خود جلب کنند.
عناصر مختلف شکست و ناکامی همگی در حادثه تلخ فاجعه تجلی یافته است؛ دور شدن از همه عوامل پیروزی، از هم گسیختگی احزاب و گروه ها، چیره شدن جهل و نادانی فکری و عقیدتی و سیاسی، تسلیم شدن در برابر بیگانگان و جنگ در کنار دشمن علیه برادر و دوست و غیره.
فاجعه اشغال فلسطین یک توطئه استعماری غربی است که پروژه صهیونیسم نوک پیکان این توطئه است و هدف از آن حمایت از امپراطوری های غرب است که معتقدند منطقه خاورمیانه می تواند همه عناصر اصالت بخشی اعم از تاریخ و جغرافیا و دین و زبان را برای آن ها تامین کند. استعمارگران غربی در مقابل بر این باورند که پیشرفت و وحدت کشورهای منطقه تهدیدی راهبردی برای آن هاست و به همین خاطر آنان تصمیم گرفتند تا یک ویروس واگیردار و فوق العاده خطرناک را در بطن این منطقه بکارند. رژیم صهیونیستی در اصل و هویتش یک رژیم اشغالگر بود و ظهور یک چنین رژِیمی در آن زمان، با ضعف و سستی امت اسلام در همه عرصه ها، همزمان شد و این مساله به امپراطوری غرب اجازه داد تا توطئه خود را به اجرا گذارد و این جا بود که فاجعه شکل گرفت.
واقعیت این است که بیداری و آگاهی مردم نسبت به فاجعه و نتایج آن، آرمان های فلسطینیان را همواره زنده و جاوید نگه می دارد و به خودی خود توطئه نابودی فلسطین و توسعه طلبی رژیم صهیونیستی را مهار و خنثی می کند.
آری! اگر چه پروژه فلسطین به علت توان بالای نظامی رژیم صهیونیستی و ارسال کمک های هنگفت مالی غرب به این رژیم نتوانست پروژه صهیونیسم را در سرزمین مقدس شکست دهد، اما این مایه بسی عزت و شرف است که پروژه فلسطین ـ که در آرزوی بازپس گیری حقوق از دست رفته است ـ قادر به پایداری و استقامت است و می تواند پروژه صهیونیسم را همواره به عقب نشینی و شکست وادارد.
میل فزاینده و رغبت گسترده اشغالگران و نیروهای استبکار جهانی برای ناکام گذاشتن پروژه فلسطین که بر مبنای بازگشت آوارگان استوار است، صهیونیست ها را بر آن داشته تا بار دیگر در اندیشه توسعه طلبی و شهرک سازی بیافتند و برای تحقق این آرزوی خود پروژه های شهرک سازی مختلفی را تدارک دیدند. آنان در توطئه ای دیگر برای حذف حق بازگشت به طرف فلسطینی پیشنهاد دادند که به آوارگان غرامت مالی می دهند و در ازای آن آوارگان به فلسطین با نگردند اما هیچ یک از این اقدامات نتوانست فلسطینیان را به چشم پوشی از تحقق آرمان های خود وادار کند.
در مرحله کنونی، صدور یک هشدار سیاسی شدید اللحن امری ضروری است. هشداری با این مفهوم که هر کس پا در رکاب سازش و چشم پوشی از حقوق حقه ملت فلسطین بگذارد در واقع وارد کوره آتشین خیانت ملی شده است.
حمایت و حفظ حق بازگشت آوارگان ـ اگر چه تاکنون محقق نشده ـ به مثابه سوپاپ اطمینانی برای طرح ملی است و باید برای تحقق این مهم تلاش کرد یا لا اقل این حق را نسل به نسل احیا نمود. اصلاح ساختار سازمان آزدی بخش فلسطین مساله ای محوری در راه حفظ حق فلسطینیان فلسطینیان است؛ چرا که ساف به مثابه خانه ای برای آحاد فلسطینیان و سازمانی است که باید آمال و آرزوهای آوارگان در بازگشت به خانه و کاشانه شان را فراهم کند.
بین شکست و پیروزی فاصله زمین تا آسمان است. اگر از فاجعه فلسطین به عنوان بزرگ ترین نشانه شکست و ناکامی و ذلت طرف های عربی یاد می شود اما هرگز نباید این را فراموش کنیم که فاجعه، سرآغاز بیداری ملت است و در واقع ما باید انتفاضه نخست را یکی از نخستین نشان های پیروزی این ملت در تحقق بازگشت آوارگان و یک پیروزی بزرگ پس از شکست بدانیم.
ملت فلسطین آتش انتفاضه نخست را پس از سال ها بدبختی و محنت شعله ور ساخت و با وجود امکانات بسیار کم مالی و نظامی اما امیدوار است که یک بار دیگر وابستگی خود را به سرزمین معراج نبی اکرم اسلام (ص) به منصه ظهور برساند.
پس از انتفاضه نخست، ملت در انتفاضه دیگری تحت عنوان انتفاضه مبارک الاقصی گام نهاد و در این انتفاضه موفق شد دشمن را بیش از پیش زمین گیر کند و طی آن جانفشانی و ایثارگری را به اوج خود رساند و رهبران بزرگ و بسیاری را در راه آزادی تقدیم این مرز و بوم کرد. در همین انتفاضه بود که رژیم صهیونیستی از بخش بزرگی از خاک عزیز فلسطین گریخت و ملت هم اکنون در آستانه ظهور انتفاضه ای سوم قرار دارد.
فلسطین آبستن حوادث است و هر روز حادثه ای نو پدید می آورد و در این میان احیای سالگرد فاجعه و حق ملت فلسطین در مقاومت یک وظیفه ملی و مهمترین اولویتی است که باید به آن بها داده شود. احیای این مناسبت فلسطینیان را به حرکت و تکاپو وا می دارد و باعث می شود تا مردم به دور از هر گونه جهت گیری های سیاسی وقت و انرژی خود را صرف تحقق منافع عالی ملی و در راس آن حق بازگشت آوارگان و اجرای آن کنند.
