پیش درآمد
منازعه عربی ـ “اسرائیلی” هیچ گاه فقط یک منازعه سیاسی نبوده است، بلکه منازعه ای برای بقا و حیات بوده و اندیشه و فرهنگ و همه عرصه های وجود را در بر گرفته است.
با آغاز قرن جدید و ادامه یافتن این منازعه که از نیم قرن پیش آغاز شده، هنوز اطلاعات کاملی از طرف مقابل خود نداریم.
به سبب روشن شدن این غموض و شناخت بهتر طرف مقابل بود که توانستیم به پایداری خود در برابر این دشمن ادامه دهیم. به همین منظور لغت نامه ای از واژه ها و اصطلاحات “اسرائیلی” را که به صورت روزمره و به هنگام طرح امور “اسرائیلی” ـ خواه از سوی “اسرائیلی ها” و خواه از سوی عرب ها ـ مطرح می شود، گردآوری و تدوین می کنیم.
محقق این اثر احتمال می دهد که به خاطر اهمیت این موضوع، کتاب ها یا فرهنگ ها یا دایره المعارف هایی درباره توضیح و تعریف اصطلاحات “اسرائیلی” وجود داشته باشد.
اما شگفت آور آن است که در زبان عربی تنها یک دایره المعارف درباره میراث یهود و صهیونیسم و “اسرائیل” وجود دارد که آن هم در حدود 25 سال پیش یعنی سال 1975 به نگارش درآمده است.
اهمیت این موضوع به ویژه برای محققان و پژوهشگران هنگامی بیشتر احساس می شود که برای گردآوری اطلاعات مورد نیاز خود تنها تألیفات صهیونیستی در دسترس قرار دارد که این مطالب بیشتر به هدف تحقق اهداف صهیونیست ها به رشته تحریر درآمده است و به همین سبب پژوهشگران در دام برخی اطلاعات گمراه کننده و جعلی در تاریخ یهود گرفتار می شوند.
به همین سبب لازم بود که اقدامی جدی برای تدوین فرهنگی نوین از مصطلحات “اسرائیلی” صورت پذیرد. تهیه این فرهنگ ساده نیز فقط تلاشی کوچک برای آگاهی عموم از معنای واقعی اصطلاحات مورد استفاده امروزی بوده است و به همین سبب به اصطلاحاتی که اکنون مورد استفاده قرار نمی گیرد، پرداخته نشده است.
نکته دیگری که باید در اینجا یادآوری گردد، این است که به هنگام تدوین و تهیه این فرهنگ، میزان اطلاعات موجود ما را با محدودیت هایی روبرو ساخته است برای همین امر، تلاش خواهیم کرد که با یافتن اصطلاحات جدید، فرهنگ را با ویرایش جدید تقدیم کنیم.
در پایان نیز یادآوری این نکته ضروری است که این فرهنگ نگرشی معاصر و سریع به این موضوع است، اما این بدان معنا نیست که نیاز جدی به دایره المعارف یا فرهنگ لغتی جامع درباره اصطلاحات صهیونیستی و “اسرائیلی” بر طرف شده و از آن غفلت شود.
کنست
کلمه ای عبری به معنای اجتماع و جلسه است و معبد یهودیان “بیت هاکنست” نام دارد که به معنای مکانی است که یهودیان در آن گرد هم می آیند. این کلمه هم اکنون به پارلمان “اسرائیل” اطلاق می شود.
این نام و تعیین اعضای آن که 120 نفر است از “کنست هجدولا” گرفته شده است که هیأت قانونگذاری یهودیان در دوره موسوم به معبد دوم بود.
همه شهروندان بالای 18 سال در انتخاب اعضای کنست شرکت می کنند.
هر فردی که به سن 21 سال رسیده باشد می تواند خود را برای عضویت در کنست نامزد کند، مگر آنکه عضو یکی از مراکز دولتی باشد که ریاست دولت، خاخام اعظم، بازرس حکومت، رئیس ستاد ارتش، قضات همه دادگاه ها، علمای دینی که در ازای کار خود از حکومت دستمزد (حقوق) دریافت می کنند، افسران ارتش و کارمندان بلندپایه حکومتی تا زمانی که صد روز پیش از برگزاری انتخابات از مقام خود استعفا نداده باشند، از آن جمله اند. هر دوره فعالیت کنست 4 سال است و کنست می تواند با قانون ویژه ای خود را منحل کرده و زمان انتخابات آینده را اعلام کند.
بسیاری از قوانین مربوط به اختیارات کنست و وظایف آن از قانون پارلمانی انگلیس گرفته شده است. تصمیمات کنست با رای اکثریت حاضران و رای دهندگان اتخاذ می شود و همه دوره ها و نشست های کنست علنی است، مگر آنکه تصمیمی غیر از آن گرفته شود. کنست هر ساله در دو دوره تابستانی و زمستانی جلسات خود را تشکیل می دهد که مجموعا 8 ماه است، چنانچه 30 نماینده درخواست کنند، جلسه استثنائی برگزار می گردد. اعضای کنست حقوقی را که قانون مقرر کرده است، دریافت می کنند و بر اساس قوانین کنست اجازه دریافت دستمزد از مراکز دیگر را ندارند. نمایندگان کنست در برابر بازداشت، زندانی و محاکمه شدن از مصونیت برخوردارند، مگر آنکه با تصمیم کنست این مصونیت لغو شود. کنست گروه محافظت و امنیت ویژه خود را داراست و دادگاه حق نقض قوانینی را که کنست تصویب می کند، ندارد. کنست رئیس دولت را انتخاب می کند و در موارد خاصی خود وی را از کار برکنار می کند. کابینه به محض تشکیل خود را به کنست معرفی می کند تا از آن رای اعتماد بگیرد و هنگامی که کنست رای اعتماد خود را از کابینه سلب کرد، کابینه سقوط می کند.
کنست معمولا در اولین روز دوشنبه پس از اعلام و انتشار نتایج رسمی انتخابات به وسیله رئیس دولت عبری و پس از سخنرانی وی، افتتاح می شود. ریاست جلسه اول را مسن ترین نماینده بر عهده می گیرد و بر سوگند قانونی اعضا نظارت می کند. پس از ادای سوگند، رئیس کنست و معاونانش انتخاب می شوند.
کنست 9 کمیسیون دائمی دارد که عبارتند از: کمیسیون امور حقوقی و قانونگذاری، کمیسیون مالی، کمیسیون امور اقتصادی، کمیسیون امور خارجه و امنیت ( که از مهم ترین کمیسیون ها به شمار می آید)، کمیسیون خدمات عمومی، کمیسیون فرهنگ و آموزش، کمیسیون کار و رفاه اجتماعی، کمیسیون اسکان و مهاجرت و کمیسیون امور داخلی. هر یک از کمیسیون ها می تواند کمیته ها یا کمیسیون های فرعی و تخصصی داشته باشد. وظیفه این کمیسیون ها بررسی تصمیمات و توصیه هایی است که پس از قرائت اول به آنها محول می شود و تغییراتی در آنها صورت می دهند یا گزارشی درباره آن تهیه می کنند و آن را برای قرائت های دوم و سوم به کنست باز می گردانند.
کمیسیون های کنست همچنین مسئول پیگیری و نظارت فعالیت های قوه مجریه در هر یک از تخصص های خود هستند و کنست می تواند کمیسیون های تحقیق و کمیسیون های ویژه ای نیز تشکیل دهد.
نشست های کنست هر هفته سه روز و در روزهای دوشنبه، سه شنبه و چهارشنبه است و اگر لایحه ای در شور اول یعنی پس از ارائه از سوی کابینه به کنست به تصویب رسید، طرح به کمیسیون های تخصصی جهت بررسی ارجاع می شود و سپس به رئیس کنست بازگردانده می شود تا رئیس کمیسیون تخصصی گزارش کمیسیون را درباره طرح یا لایحه قرائت کند و کنست تغییرات مطرح شده را مورد مناقشه قرار می دهند و سپس رای گیری به عمل می آید و شور دوم به این ترتیب به پایان می رسد. پس از این مرحله، متن نهایی مصوبه قرائت می شود و در شور سوم و پایانی رای گیری نهایی درباره آن به عمل می آید.
