آویگدور لیبرمان معاون نخست وزیر و وزیر امور راهبردی اسراییل در هر فرصت پیش آمده و در هر مناسبتی موضع گیری حزب راستگرای افراطی “اسراییل خانه ما” را مطرح می کند. حزبی که ریاست آن را به عهد دارد و موضع گیری های این حزب به صورت موضع گیری ملی و رسمی اسراییل در آمده است. وی بسیار خوشحال است که بسیاری از احزاب و جنبش های سیاسی اسراییل از موضع گیری و نقطه نظرات وی در مورد اجرای ایده مبادله اراضی بین اسراییل و دولت فلسطین حمایت و پشتیبانی می کنند. به موجب این طرح رهبران فلسطینی در مقابل الحاق بعضی از مجتمع های مسکونی در اسراییل به دولت فلسطین که فلسطینیان درآن ساکن هستند؛ باید موافقت کنند که اسراییل نیز مجتمع های مسکونی بزرگ صهیونیست نشین در کرانه باختری را به این رژیم ملحق سازد. لیبرمان آشکارا بیان کرده است که اسراییل با ارائه این طرح می خواهد دو هدف اساسی را محقق سازد : اول این که از دغدغه برتری جمعیتی فلسطینیان در داخل اسراییل رهایی یابد. دوم این که بتواند موافقت رهبران فلسطینی در جهت الحاق مجتمع های شهرک نشین صهیونیست ها در کرانه باختری به اسراییل را جلب کند. وی افزود که پیشنهاد وی طرح صلح نیست بلکه طرح امنیتی است و به معنای تشکیل دولت فلسطین است به شرطی که در حل مشکل جمعیتی اسراییل مشارکت داشته باشد.
وی با توجه به رشد جمعیتی بالای فلسطینیان در اسراییل از این بیم دارد که این دولت، دو قومی و دو ملیتی شود که می تواند تهدیدی برای آینده اسراییل باشد. بسیاری از احزاب و نیروهای سیاسی بدون در نظر گرفتن وابستگی آنان به گروه های چپ و راست به شدت از این ایده جانبداری می کنند. آوراهام سنیه از رهبران حزب کار و معاون وزیرجنگ سابق اسراییل بر این باور است که مبادله اراضی بهترین راه برای تضمین بقای اسراییل به عنوان دولت یهودی و دمکراتیک است و لیونی وزیر امور خارجه اسراییل در مناسبت های مختلف جانبداری خود از این ایده را عنوان کرده است.
این فکر چگونه به وجود آمد
در اواخر سال 1999 در حین برگزاری کنفرانس کمپ دیوید دوم ایده مبادله اراضی به وجود آمد . در این کنفرانس بیل کلینتون رییس جمهور وقت آمریکا پیشنهاد کرد که مجتمع های شهرک نشینان صهیونیستی به رژیم صهیونیستی الحاق شود و در مقابل مقداری از اراضی منطقه “حلوسه” اسراییل که خالی از سکنه است؛ به نوار غزه ملحق شود . یاسرعرفات این پیشنهاد را نپذیرفت و آن را رد کرد ولی در آستانه برگزاری کنفرانس آناپولیس دوباره ایده مبادله اراضی مطرح شد و به صورت اصلی ترین پیشنهاد ارائه شده اسراییلی ها درآمد ولی هیچ کس پیشنهاد الحاق منطقه حلوسه به سرزمین های تحت کنترل فلسطینیان را مطرح نکرد و فقط بعضی از مناطقی که فلسطینیان اسراییل در آن ساکن بودند برای مبادله با مجتمع های شهرک صهیونیستی مطرح شد. این ایده از طرف بسیاری از تحلیل گران و نخبه های نظامی در تل آویو مورد تایید و حمایت قرار گرفت . پرفسور گدعون بیگر استاد جغرافیا در دانشگاه تل آویو می گوید : نظریه تبادل اراضی به تنهایی می تواند؛ تضمین کننده اکثریت غالب بودن یهودیان در اسراییل باشد و مساحت شهرک های صهیونیستی را افزایش دهد. وی می گوید: مبادله اراضی میان اسراییل و دولت فلسطین به معنی رهایی اسراییل ازیک میلیون و دویست هزار فلسطینی ساکن این رژیم است.
رهایی از شیخ رائد صلاح
هرکس به نقشه مناطقی بنگرد که اسراییل حاضر است؛ درباره آن ها و در مقابل مجتمع های صهیونیستی به تشکیلات خودگردان امتیاز بدهد؛ درمی یابد که این مناطق شامل شهر “ام الفحم” و مجموعه ای از شهرک ها و روستاهای اطراف آن می شود و این شهر مرکز و پایگاه جنبش اسلامی در اسراییل به رهبری شیخ رائد صلاح است و این حرکت، جنبشی است که تمامی سرویس های امنیتی اسراییل متفق هستند که منبع اصلی خطر راهبردی علیه اسراییل به شمار می رود و این جنبش، جنبش دینی ، سیاسی و به شدت مخالف یهودی بودن این رژیم می باشد و در جهت قطع رابطه با این رژیم و دفاع از مسجد الاقصی و پشتیبانی از فلسطینیان کرانه باختری و نوارغزه در مبارزه بآ اشغالگران بسیار تلاش می کند.
از سوی دیگر ایده تبادل اراضی با خواسته های صهیونیست ها از تشکیلات خود گردان در مورد ضرورت به رسمیت شناخته شدن این رژیم به عنوان یک دولت یهودی کاملا همسوست. برحسب گفته ایهود باراک وزیر جنگ اسراییل این به رسمیت شناختن به این معنی است که تشکیلات خود گردان معترف است که حل و فصل منازعه باید اغلبیت غالب بودن یهودیان در داخل اسراییل را تضمین کند که این امر موجب می شود؛ تشکیلات خودگردان از حق بازگشت آوارگان فلسطینی چشم پوشی کند و از طرفی تعداد جمعیت فلسطینیان در داخل اسراییل کاهش یابد .
موضع گیری تشکیلات خودگردان سوال برانگیز است
حال این سوال مطرح است که در مقابل حمایت مسئولان و نخبه های سیاسی اسراییل از ایده تبادل اراضی موضع گیری تشکیلات خودگردان در این رابطه چگونه است؟ کاملا واضح است که موضع گیری تشکیلات خودگردان در این باره شفاف نیست و گاهی متناقض نیز هست. محمود عباس رییس تشکیلات خودگردان و احمد قریع رییس هیئت مذاکره کننده فلسطینی به طور رسمی اعلام کرده اند که با ایده مبادله اراضی مخالفند ولی مسئولان اسراییلی که با نمایندگان تشکیلات خودگردان در ارتباط هستند؛ می گویند که مسئولان تشکیلات به طور اساسی و اصولی با این ایده موافقت کرده اند. شبکه دوم تلویزیون اسراییل در تاریخ 22/ 11/ 2007 از این حقیقت پرده برداشته است که در طی مذاکراتی که هیئت های فلسطینی و اسراییلی در آستانه سفر به کنفرانس آناپولیس به عمل آوردند؛ در مورد تبادل اراضی به توافق رسیده اند و آن را جزئی از حل و فصل دایمی منازعات می دانند. این شبکه افزود : توافق طرفین در مورد تشکیل دولت فلسطین بر این اساس است که باید این دولت، غیر مسلح و بدون نیروی نظامی و مرزهایش بر اساس نقشه 1967 باشد. مرزهایش باید براساس نیازهای امنیتی و ترکیب جمعیتی و نیازهای انسانی باشد تا راه را برای مبادله اراضی به طور مساوی به این شرط که شهرک های صهیونیست نشین تحت کنترل اسراییل باشد باز کند.
فلسطینیان ساکن اراضی 48 : چه کسی ما را با شهرک نشینان صهیونیست مبادله خواهد کرد
رهبران فلسطینی داخل اسراییل درباره اندیشه مبادله اراضی که خودشان قربانیان اصلی این طرح هستند چه می گویند؟ دکتر جمال زحالقه عضو کنست اسراییل از حزب تجمع عربی معتقد است که این طرح در جهت تضعیف اقلیت فلسطینی داخل اسراییل و از بین بردن نقش سیاسی و به حاشیه راندن آنان صورت می گیرد و ما هرگز نمی توانیم این معامله را بپذیریم . آیا ما می توانیم شهر قدس را با شهر ام الفحم عوض کنیم؟ اگر صهیونیست ها بر این طرح اصرار ورزند؛ باید این طرح بر اساس بازگشت به مرزهای سال 1947 باشد و این به این معناست که اسراییل باید از سرزمین های وسیعی در منطقه الجلیل و المثلث عقب نشینی کند و این مناطق را به دولت فلسطین ملحق سازد.
ودیع عوواده مهم ترین نویسنده پایگاه اینترنتی عرب 48 که تحولات اقلیت فلسطینیان داخل اسراییل را تحت پوشش قرار می دهد؛ می گوید: وی مخالف برابری خود به عنوان یک شهروند و ساکن اصلی فلسطین با یک شهرک نشین مهاجر صهیونیست است . وی در ادامه می گوید : ما صاحبان واقعی این سرزمین هستیم و در همین جا به دنیا آمده ایم و رشد کردیم و طرح این گونه مسایل نشان دهنده خوی نژاد پرستانه اسراییل است . این رژیم آماده است که شهروندی ما را نادیده بگیرد و به غصب سرزمینمان و الحاق آن به این رژیم وجهه قانونی بدهد.
وی به نکته بسیار مهمی اشاره می کند و می گوید : اسراییل صرفا مبادله اراضی را پیشنهاد می کند که فلسطینیان ساکن آن هستند و به مبادله زمین های کشاورزی تحت تملک فلسطینیان و سرزمین هایی که قبلا تصرف کردند؛ اشاره ای نمی کنند.
وی می پرسد : پس پیوندهای اجتماعی ساکنان این مناطق چه می شود؟ اگر شهر ام الفحم را به دولت فلسطین ضمیمه کنند؛ ساکنان این شهر چگونه می توانند با وابستگان و نزدیکان خود در شهرها و مجتمع های مسکونی دیگر در داخل اسراییل رفت و آمد و رابطه داشته باشند.
عبدالحکم مفید از شخصیت های دانشگاهی و محقق فلسطینی ساکن شهر ام الفحم می گوید : در اصل من در مورد زندگی کردن تحت یک حکومت فلسطینی ویا یک حکومت عربی مخالف نیستم ولی می دانم که هدف رژیم صهیونیستی از این طرح چیز دیگری است و آن این که از برتری جمعیتی اقلیت فلسطینی در آینده رهایی یابد.
هنگامی که صهیونیست ها به اجرای طرح های شهرک سازی پرداختند؛ قاعده کلی و شعار اساسی آن ها این بود که باید بر بیش ترین زمین و کمترین جمعیت عرب استیلا پیدا کرد. یعنی این که باید زمین بیش تر و عرب های کم تری را در اختیار داشته باشیم. همین قاعده و شعار باعث شد که اسراییل طرح مبادله اراضی را دوباره با جدیت بیش تر مطرح کند.
با نگاهی به اظهارات مفید و عوواده و زحالقه می توان دریافت که تشکیلات خودگردان باعث شده است که رژیم صهیونیستی جرئت پیدا کند؛ چنین طرح نژادپرستانه ای را مطرح کند. زحالقه می گوید: علی رغم این که ابومازن درباره مخالفت تشکیلات خودگردان با این طرح تضمیناتی داده است؛ صداهای دیگری در تشکیلات خودگردان به گوش می رسد که این ایده را تایید می کنند. عوواده و مفید معتقد هستند؛ تشکیلات خودگردان درمورد نادیده گرفتن حقوق فلسطینیان از سوی اسراییل با این رژیم مشارکت کامل دارند.
اعتراف اسراییلی ها
شالوم دیختر مدیر کل جمعیت “سیکوی” که این جمعیت در زمینه گفت و گوی میان یهودیان و فلسطینیان داخل اسراییل فعالیت می کند؛ معتقد است؛ اندیشه مبادله اراضی و گنجاندن آن در حل و فصل منازعه میان فلسطین و اسراییل تمامی روابط میان اسراییل و اقلیت فلسطینی داخل اسراییل را از بین می برد و این موضوع رویای صلح سیاسی را به کابوس وحشتناکی تبدیل می کند . دیختر در مورد این نظریه اسراییلی ها هشدار داد و آن را خطرناک توصیف کرد که می گوید؛ نیازی به برگزیدن شیوه های عادلانه در برخورد با شهروندان فلسطینی که دارای تابعیت اسراییلی هستند؛ نیست. وی افزود : اصرار مسئولان اسراییلی در مورد این طرح برای رهایی از شهروندان فلسطینی است که دارای وابستگی نژادی هستند و شک برانگیزاست که آیا مسئولان و طراحان سیاسی اسراییل مفهوم اساسی حق شهروندی را که سنگ زیربنای انسانی بودن دولت است؛ به درستی درک کرده اند یا نه ؟
خلاصه مطلب این که اسراییل می خواهد؛ دولت فلسطین موظف به اجرای طرح کوچ اجباری و جغرافیایی فلسطینیان شود تا این رژیم را از بسیاری از دغدغه ها و نگرانی های موجود درباره فلسطینیان ساکن اراضی 48 رهایی بخشد.
