بعد از این که اوباما مسئولیت ریاست جمهوری را در آمریکا به عهده گرفت، متعهد شد تا منازعه اعراب و “اسراییل” را به پایان برساند و سقف زمانی مشخصی را برای مذاکرات تعیین نماید تا توافق نهایی به امضا برسد. اوباما در تبلیغات انتخاباتی خود شعارها و ادعاهای زیادی را مطرح و گوش فلک را کر کرد ولی تاکنون چیزی از آن ها را به اجرا در نیاورده است. گوانتانامو هنوز درهایش به سوی اسرای عرب باز است و از آنان استقبال می کند و به کارش ادامه می دهد. نظام اقتصادی آمریکا در حال فروپاشی است و ارتش آمریکا در عراق و افغانستان گرفتار شده است و ضربات پیاپی به سازمان اطلاعات آمریکا وارد می شود و این کشور در معرض تهدیدات داخلی و خارجی قرار دارد و در پرونده صلح خاورمیانه نیز پیشرفتی حاصل نشده است.
اوباما بدون این که تاریخ ما را مطالعه کند و از آن درس بگیرد و از سرگذشت روسای جمهور گذشته عبرت آموزد به همکاری های نزدیک و بسیار صمیمی خود با “اسراییل” ادامه می دهد و بی چون و چرا از این رژیم حمایت می کند و برتری طلبی های این رژیم را مورد تایید قرار می دهد و در این برتری طلبی و طرح های توسعه طلبانه مشارکت می جوید. اوباما تلاش می کند “اسراییل” را سرزنده و امیدوار نگه دارد و عرب ها و فلسطینیان را با وعده های نامحدود و دراز مدت سرگرم کند.
مهم تر و خطرناک تر از همه این که عرب ها بسیار زیاد به او اعتماد دارند و فلسطینیان با طناب پوسیده وی خود را به چاه مذاکرات در مقابل توقف شهرک سازی انداخته اند ولی به ناگاه متوجه شدند که اوباما نمی تواند کاری انجام دهد و اگر به دشمنی با “اسراییل” برخیزد آینده اش به مخاطره می افتد و لابی صهیونیست ها بسیار قوی است و امور را در قبضه قدرت خود دارد. همین امور موجب شد که اوباما از نظر سیاسی عقب نشینی کند و پیوند خود را طبق معمول با عرب ها قطع و آنان را در میدان تنها رها کرد که این موضوع خود را در مورد اقدامات اخیر صهیونیست ها در مورد افزایش شهرک سازی به خوبی نشان داد. البته موضع گیری عرب ها در این زمینه خفت بار بود و آنان در مورد از سرگیری مذاکرات غیر مستقیم چراغ سبز نشان دادند.
ایده مذاکرات غیر مستقیم ایده ایی آمریکایی است تا فلسطینیان از خود نرمش نشان دهند و آمریکا از این طریق می کوشد تا به شکست خود در مورد جلوگیری از استمرار شهرک سازی سرپوش بگذارد.
اولین و آخرین سود برنده از این مرحله اشغالگران هستند و طبعا بعد از این مذاکرات غیر مستقیم دوباره دور و تسلسل باطل ادامه می یابد و شهرک سازی نیز ادامه پیدا می کند زیرا برنامه های دولت اشغالگران بسیاری از طرح هایی را در بردارد که نباید به دلیل صلح با فلسطینیان آسیبی به آن ها وارد آید.
فلسطینیان نیز در این مرحله تنها خود را در یک دایره، محدود کرده اند و آن دایره مذاکرات است که صهیونیست ها از آن به سود خود استفاده می کنند زیرا این مذاکرات نقطه ضعف تشکیلات به شمار می رود و اشغالگران بارها هشدار داده اند که تشکیلات فلسطین نباید تلاش کند به سوی گزینه های دیگر برود. آنان تهدید کرده اند که در صورتی که تشکیلات پا را فراتر از گلیم خود دراز کند آنان را از بسیاری از امتیازات محروم خواهند کرد و موجبات تضعیف آنان را فراهم می کنند و این همان چیزی است که رهبران تشکیلات از آن بیم دارند و می ترسند، نقشه سیاسی در کرانه باختری تغییر کند.
پس تشکیلات در تنگنا قرار دارد و خارج شدن از آن به سود فلسطینیان است و باید راه هایی برای خارج شدن از آن پیدا کرد و گزینه های جدیدی را یافت، هرچند که این گزینه ها جایگزینی برای مذاکرات نباشند دست کم می توانند مکمل آن باشند و نگذارند، صهیونیست ها بیش از پیش از نقطه ضعف تشکیلات بهره برداری و سوء استفاده کنند.
