این روزها مساله رشد و افزایش تشكل های مقاومتی در جهان عرب و اسلام ذهن مراكز پژوهشی و مطالعاتی رژیم صهیونیستی را به خود مشغول كرده است؛ چرا كه این مساله به طور كلی خطری برای وضعیت استراتژیك تل آویو به شمار می رود.
در مدت اخیر تغییر و تحولات زیادی در تفكرات مبارزاتی كشورهای عربی صورت گرفته است كه شاید بتوان آنها را در عبارت “تفكر مقاومت” خلاصه كرد كه در حاضر چندین جبهه مختلف در جهان عرب و اسلام به امید تحقق دستاوردهای بزرگ در زمینه شكست آمریكا آنرا سرلوحه كار خود قرار داده اند.
این جبهه های مختلف بیشتر بر این باورند كه ستاره آمریكا به عنوان قطب واحد حاكم بر جامعه بین المللی حداقل در قاره آسیا كه مهد تفكر اسلامی به شمار می رود، در حال افول است.
علی رغم وجود برخی اختلافات و ناهماهنگی ها كه در برخی موارد مانند عراق به سر حد مباح دانستن ریختن خون طرفداران جناح مقابل نیز می رسد، اما نقطه مشترك میان این طرف ها وحدت رویكردی آنهاست؛ هر چند كه تاكنون هیچگونه نشانه قطعی از مشاركت و همكاری میان آنها و یا توجه به سرنوشت مشترك به چشم نمی خورد، ولی با این حال آنها در تفكر مبارزاتی خود كه همان تفكر مقاومت باشد مشترك هستند و این تفكر طی سالیان گذشته تا حد زیادی رواج یافته است و اساس آن بر نابودی و حذف اسرائیل از نقشه منطقه خاورمیانه و مقابله با طمع ورزی های طرف های غربی و صلیبی در سرزمین فلسطین استوار است.
پر واضح است كه مساله افزایش قدرت و نفوذ اسلام سیاسی در كشورهای منطقه خاورمیانه و بویژه كشورهای همجوار و پیرامون اسرائیل چالش های اساسی و اصلی این رژیم را تشكیل می دهند و با توجه به اهمیتشان در راس اولویت های برنامه كاری كنفرانس های سال های گذشته “هرتزلیا” قرار داشته اند.
مساله اصولگرایی اسلامی از ارزش بالایی برخوردار است؛ چنانچه در مقررات كنفرانس هرتزلیا در سال 2009 میلادی آمده بود كه «خطر متغیری كه امروزه اسرائیل با آن مواجه است به گسترش جریان اسلامی در سراسر جهان و بویژه در منطقه خاورمیانه مربوط می شود.»
نگرانی واقعی اسرائیل در این زمینه این است كه این گروه ها و بویژه گروه های خطرناك در كشورهای عربی زمام امور را بدست بگیرند و به عنوان مثال محافل استراتژیك اسرائیل بر سر این مساله اختلاف نظر دارند كه ساختار مبتنی بر تعدد احزاب كه برای هر نظامی متوقع هست جانشین رژیم های كنونی سوریه و مصر شوند؛ چرا كه در این صورت تبدیل به چالشی بزرگ برای رژیم اشغالگر قدس می شوند.
بر اساس گزارش های رسمی رژیم صهیونیستی، جریان مخالف داخل سوریه و مصر كه همان جماعت اخوان المسلمین باشد درباره مسائل مرتبط با حل منازعه عربی ـ صهیونیستی تندروتر از رژیم های حاكم در این دو كشور است و با به قدرت رسیدن آن احتمال درگیری نظامی با تل آویو افزایش می یابد.
تاكنون نمی توان درباره خطر تشكل های موجود در داخل خاك فلسطین اشغالی نیز اظهار نظر كرد؛ چرا كه این رژیم علی رغم احداث دیوار حائل نتوانسته است به عملیات های مداوم گروه های مسلمان فلسطینی پایان داده و یا شلیك موشك از نوار غزه به سوی خاك خود را متوقف كند.
نشانه آشكار این ترس و وحشت در داخل اسرائیل را می توان در انتشار گزارش های گاه و بیگاه درباره آغاز فعالیت گروهك های اسلامی بویژه در داخل باریكه غزه مشاهده كرد. این گروهك ها از سال 2005 میلادی و پس از عقب نشینی یكجانبه رژیم صهیونیستی از باریكه غزه فعالیت خود را آغاز كرده اند و با سیطره جنبش مقاومت اسلامی “حماس” بر این منطقه نیز فعالیت های آنها گسترش یافته است.
