یک و نیم میلیون فلسطینی امروز به خاطر محاصره صهیونیستی ـ عربی هر لحظه به پرتگاه مرگ نزدیک می شوند ؛ بدون اینکه کسی برای کمک به آنها دست به کار شود یا حداقل در وجود خود تمایلی برای کمک رسانی داشته باشد. گویی که حکام کشورهای نه آنکه عرب و مسلمان نیستند، بلکه وجود آنها از عنصر انسانیت نیز تهی است.
جان جینگ، مدیر دفتر امدادرسانی به پناهندگان فلسطینی ساکن نوار غزه در گفتگو با شبکه الجزیره، وجدان خفته جامعه جهانی را خطاب قرار داد و تاکید کرد که 750 هزار کودک فلسطینی به خاطر نبود غذا، دارو و شیر خشک با مرگ دست و پنجه نرم می کنند و حال آنکه عرب ها روی شان را به سمت دیگری بر می گردانند و هرگز نمی خواهند خاطر آسوده خود را با شنیدن مشکلات ملت فلسطین مکدر سازند تا خدای نکرده مجبور شوند برای نجات جان این ستمدیدگان به خود تکانی بدهند و به تبع آن، خشم دولت صهیونیستی، همپیمان جدیدش به خاطر این تکان برانگیخته شود.
خانم کارن ابوزید، مسئول سازمان بین المللی امدادرسانی و ایجاد فرصت های شغلی برای آوارگان فلسطینی (آنروا) اعلام کرد که بیماری های کم خونی و سوء تغذیه در میان کودکان نوار غزه به شدت شایع شده است و برخی آنها با مشکل معلولیت و کوتاهی غیر طبیعی قد رو به رو هستند و حال آنکه رسانه های عرب متعمدا از پوشش خبری فاجعه ای که هم اکنون در نوار غزه جریان دارد، سر باز می زنند.
خانم ابوزید و آقای جینگ هر دو خارجی هستند. اولی نه محجبه است و نه پوشیه می زند. دومی نیز ریش و سبیلش را از ته می تراشد. به دیگر معنا این دو تن عضو حماس نیستند که آنها را به جانبداری از مردم فلسطین یا مبالغه در توصیف اوضاع نوار غزه متهم کنیم.
خانم ابوزید و آقای جینگ تنها واقعیت شرم آور کنونی در نوار غزه را توصیف می کنند، به این امید که ضمیر خفته جهان عرب و اسلام و همچنین جامعه جهانی از خواب بیدار و برای نجات بی گناهان دست به کار شود.
متاسفانه و متاسفانه، عرب ها در حال حاضر مشغول گفتگوی ادیان هستند و تمام تلاش خود را برای کسب رضایت رژیم صهیونیستی صرف می کنند. تشکیلات خودگردان امروز تنها به صلح با ایهود اولمرت و زیپی لیونی می اندیشند و با صدور بیانیه هایی در روزنامه های صهیونیستی، به تبیین طرح صلح اعراب می پردازند و هیچ اشاره ای به اوضاع اسفبار و تراژدیک نوار غزه نمی کند، گویی اینکه منطقه مذکور و ساکنانش در خارج از دایره توجه، مسئولیت ها و دغدغه های آنان است و نوار غزه جزئی از یک سیاره دیگر است که هیچ ارتباطی با فلسطین، جهان عرب و اسلام ندارد و از این رو مردن، گرسنگی، بیماری و همچنین از سرما لرزیدن ساکنان آن فاقد هر گونه اهمیت است.
واقعا باعث تاسف و شرمندگی است که محمود عباس، رئیس تشکیلات خوگردان و مدعی همیشگی ریاست بر تمامی فلسطینیان (و نه تنها مقر تشکیلات متبوعش) برای دیدار با نخست وزیر رژیم صهیونیستی به قدس اشغالی می رود و ضمن رد و بدل کردن بوسه، به رویش تبسم می زند و حال آنکه اهالی نوار غزه از شدت گرسنگی به خود می پیچیند و از برق محروم هستند.
ای کاش! ابومازن به حرف های آن بانوی فلسطینی که با اندوه و حسرت تمام در برابر لنزهای دوربین فریاد تظلم سر می داد و وضعیت اسفبار غزه را توصیف می کرد، گوش می سپرد. آن بانوی ستمدیده با ساده ترین عبارات اوضاع تراژدیک غزه را ترسیم می کرد و می گفت: “در غزه خبری از آب، برق، نان و شمع نیست … اصلا هیچ چیز در اینجا وجود ندارد. از جان ما چه می خواهید؟ چرا در حق ما این همه ظلم می کنید؟ ما چه کردیم که مستحق این عذاب شویم؟”
باید در جواب بگویم اهالی نوار غزه کاری کردند که تمام امت عرب موفق به انجام آن نشد. مردم این منطقه تحت محاصره کاری را کردند که یک و نیم میلیارد مسلمان در پنج قاره دنیا موفق به انجام آن نشدند. آنان در برابر اشغالگران قدس ایستادند و هرگز ذلت و خواری را نپذیرفتند و سینه در مقابل گلوله سپر کردند و با عزم و اراده پولادین شان در مقابل هر گونه باج خواهی دشمن ایستادند و صلابت اهل بیت و صحابه نبی اکرم و همچنین مسلمانان صدر اسلام را به نمایش گذارند.
به خوبی می دانم که معنای خالی شدن انبارهای سازمان بین المللی (آنروا) از عدس، برنج، شکر و آرد چه معنایی دارد؟ آری! معنایش گرسنه ماندن صدها هزار خانواده فلسطینی است که کپن های ویژه این سازمان را در اختیار دارند. بنده خودم تا سن هفده سالگی با این کمک های غذایی زندگی می کردم. خاطرم هست که همیشه بی صبرانه منتظر روز توزیع کمک های غذایی بودیم ؛ زیرا تنها چیزی بود که آرامش چند روزه معده مان را تضمین می کرد.
بنده کاملا آن شهروند فقیر فلسطینی که کار خود را از دست داده و سیزده سر عائله از جمله دو کودک معلول دارد، را کاملا درک می کنم و می دانم در حالی که حساب های ثروتمندان عرب در اروپا و آمریکا از مرز هزاران میلیارد دلار می گذرد، این پدر فلسطینی لقمه نانی برای سیر کردن فرزندان خود ندارد.
آقای عمر موسی، دبیر کل اتحادیه عرب که همیشه از پیوستن اسرائیل به این اتحادیه بعد از پذیرش طرح صلح دم می زند، هرگز پیگیر مشکلات اهالی غزه نیست. حسنی مبارک نیز با بستن گذرگاه رفح و منفجر کردن تونل های ارتباطی میان نوار غزه و مصر که از آن برای انتقال غذا، دارو و اسباب بازی استفاده می شود، مستقیما در جنایت محاصره ملت فلسطین با صهیونیست ها همکاری می نماید. خادم الحرمین الشریفین و دولت عربستان نیز هرگز فریاد اعتراض بر سر جرج بوش نمی کشند و خواستار متوقف ساختن فاجعه ای که امروز در نوار غزه جریان دارد، نمی گردند و این در حالی است که این کشور اهرم های فشار مختلفی از جمله نفت در دست دارد.
رژیم اشغالگر قدس همچنان به روند جنایت های خود تداوم می بخشد و غرب نیز سکوت اختیار کرده است که دلیل این امر را باید در سکوت عرب ها جستجو کرد ؛ البته منظور بنده دولت های عربی است نه ملت های شریف و بزگوار عرب که در زیر فشار دولت هایشان خرد می شوند.
امروز دول عربی برای تثبیت روند محاصره و نیز تشدید آن همدست شده اند، به این امید که دولت حماس را از بین ببرند و برای شان مهم نیست که در راهگذار دست یابی به این هدف، یک و نیم میلیون فلسطینی نیز گرسنگی بکشند یا راهی منزل اخروی شوند.
انتظار داشتم که این غرب متمدن بعد از دیدن صحنه های معدوم کردن جوجه ها در مرغداری ها که دلیل آن نیز نبود دان و نیز سوخت لازم برای گرم کردن سالن ها بوده است، وارد عمل می شد ؛ ولی این اتفاق نیافتاد. با خودم می گفتم این جامعه جهانی که برای نجات جان یک سگ لنگ، گربه ای بیمار یا اردکی که بدنش در ساحل کویت با نفت درآمیخته است، وارد عمل می شود شاید با دیدن جوجه های کوچکی که برای سوزاندن در داخل کیسه های پلاستیکی نهاده می شوند، دست به کاری می زند ؛ ولی چیزی که ما شاهدش بودیم برخورد نفاق آمیز غرب بود. در حقیقت، آنجا که اسرئیل جلاد و عرب قربانی باشد، دیگر غرب به هیچ ارزش و اصول اخلاقی و انسانی پایبند نیست.
ملت فلسطین امروز در برابر هولوکاست عربی ـ صهیونیستی مقاومت می کند و این محنت و رنج را نیز همچون دیگر مشکلات پشت سر می گذارد ؛ زیرا این ملت آموخته است که هرگز سر خود را به زیر نیاندازد و با حلیه ایمان و صبر خود را مزین سازد و به تحدی با دشمن برخیزد.
تنها کاری که از دست مان بر می آید، آن است که بنویسیم و توجه همگان را به سمت این بیدادگری تاریخی جلب کنیم تا شاید خون خشک شده در رگ های برخی دولت های عربی و جامعه جهانی به جهش درآید و برای حمایت از ستمدیدگان برخیزد.
آقای جون جینگ، نماینده آنروا در نوار غزه در پایان پیامی که از قلب نوار تحت محاصره غزه ارسال می کرد، گفت: “آن چیزی که امروز در نوار غزه می گذرد، باعث ننگ و شرم بشریت، جامعه بین الملل و تمامی حاکمان عرب است.”
