رژیم صهیونیستی که جهان غرب همواره از “دمکراسی مسالمت آمیز” آن تمجید می کند، اخیرا سعی در تصویب قانونی دارد که به موجب آن فلسطینیان ساکن اراضی اشغالی سال 1948م حق ندارند هیچ فعالیتی در زمینه بزرگداشت سالگرد فاجعه فلسطین انجام دهند و هر کسی که فعالیتی در این زمینه انجام دهد به حبس محکوم می شود که در برخی موارد مدت آن تا 3 سال نیز می رسد. این یک قانون عجیب و غریبی است که امثال آن در هیچیک از کشورهایی که بویی از تمدن و اخلاق برده باشند، یافت نمی شود.
تاریخ همواره شاهد این واقعیت تلخ بوده است که حکومت های ظالم و مستبد و متجاوز اعتراضات و مخالفت های ملت ها علیه سیاست های خود را سرکوب کرده و با اعمال خفقان علیه آنها مانع از انتقاد، تحلیل و یا بیان آزادانه افکار و اندیشه ها می شدند، اما این مساله واقعا جای تعجب دارد که یک “کشوری” مردم را از بیان درد و رنج و گرفتاری های خود منع کند و چنین کاری در گذشته به هیچ وجه سابقه نداشته است، بلکه این ابتکار رژیم صهیونیستی است که سعی دارد در ادامه موج ظلم و تجاوزات بی وقفه خود علیه ملت فلسطین آنرا به واقعیتی جدید تبدیل کند.
فاجعه فلسطین نمادی است برای درد و رنج و گرفتاری های مداوم 20 سال گذشته ملت فلسطین، و جالب اینکه بسیاری از کشورها و ملت ها از مشاهده این صحنه های ظلم و تبعیض لذت می برند؛ گویی که آنها برای ابراز فقر اخلاقی و فساد خود راهی جز تحمیل درد و رنج بیشتر بر ملت فلسطین ندارند. اما این فاجعه در دلهای تمامی فلسطینیان زنده و نمود احساس فردی و اجتماعی آنهاست و این ملت خودشان را از طریق آن تجسم کرده و هویت و آینده خود را در داخل آن جستجو می کنند.
من در طول سالیان متمادی تحصیل و تدریسم اولین باری است که با قانونی مواجه می شوم که مردمی را به خاطر یادآوری مشکلات و درد رنج خود مجازات کرده و آنها را از بزرگداشت سرگذشت و خاطرات خود منع می کند. این قانون مانند دستوری نظامی است که شخصی را از بزرگداشت سالگرد درگذشت پدرش که چندین سال پیش از دنیا رخت بر بسته است، منع می کند و یا به پیرزنی اجازه نمی دهد که به زیارت قبر همسر مرحومش برود و با ریختن قطراتی از اشک بر سر مزار وی اندوه فراق خود را برای وی بیان کند و می توان این قانون را بدین شکل تشریح کرد که یتیمی را به دلیل یادآوری حادثه کشته شدن پدرش به دست گروهک های صهیونیست در داخل قفسی آهنین قرار دهیم.
در کدام نقطه ای از این جهان خاکی جز در سرزمینی که رژیم صهیونیستی بر آن حکومت می کند، می توان قانونی شبیه به این قانون پیدا کرد؟
با این وجود، برخی از فلسطینیان و عرب ها بر این عقیده اند که تلاش برای سازش و دستیابی به صلح با رژیم صهیونیستی و تفکرات عقب مانده و کینه توزانه آن باید تداوم داشته باشد و ما باید برای صلح با این گروهک های بی رحم از هیچ تلاشی دریغ نورزیم. رژیم صهیونیستی در طول تاریخ کوتاه چند ساله اش که با تاریخ سراسر درد و رنج ملت فلسطین مصادف شده است، همواره این مساله را ثابت کرده است که بقای آن به تداوم رنج و محنت ملت فلسطین بستگی دارد و جز با سرکوب و مجازات بیشتر ملت فلسطین قادر به پررنگ تر کردن نقش خود در جهان نیست.
