رهبران و فرماندهان سازمان های اطلاعاتی و سرویس های امنیتی ” اسراییل” بر این باورند که رابطه مستحکمی میان سیطره و استبداد حکومت های دیکتاتور جهان عرب و آمادگی شهروندان این کشورها برای سقوط در ورطه مزدوری و گرفتار شدن آنان در دام سازمان های اطلاعاتی ” اسراییل ” وجود دارد. بسیاری از این مزدوران پس از گرفتار شدن به راحتی می پذیرند تا برای این سازمان ها کار کنند و اطلاعات جمع آوری نمایند.
” راوی ایتان ” که فرماندهی واحد جذب مزدور در سرویس های امنیتی موساد معروف به ” قیساریا ” را برعهده داشت، در مصاحبه ای با تلویزیون ” اسراییل ” می گوید که وجود دولت های مسلط و فراگیر در جهان عرب موجب شده است تا موساد به راحتی بتواند مزدورانی را در میان عرب ها جذب نماید. وی توضیح می دهد که وجود حکومت های سرکوبگر موجب شده است تا حس ملی شهروندان این کشورها از بین برود و چنین شرایطی زمینه مناسبی را برای جذب جاسوس و مزدور در میان محافل و نهادهای کشورهای عرب آسان می سازد. ایتان تاکید می کند که حکومت های طغیانگر جهان عرب در ایجاد جامعه و زمینه های اجتماعی و سیاسی و اقتصادی مشارکت دارند که بسیاری از عرب ها را به مسیری سوق می دهد که آنان به صورت چشم و گوش ” اسراییل ” در قلب جهان اسلام درآیند.
ترس از دمکراسی
اکنون روشن است که بیشترین چیزی که موجب ترس و وحشت ” اسراییل ” شده این است که عرب ها شیوه اداره کشورهایشان را تغییر دهند. تلویزیون ” اسراییل ” در تاریخ 10/10/2005 به زبان عبری گزارشی را درباره نشست آریل شارون نخست وزیر پیشین ” اسراییل ” و عده ای از وزرای وی با فرماندهان ارشد ارتش و سرویس های امنیتی و اطلاعاتی در مورد آینده روابط با جهان عرب ارائه داد که بهترین گواه این مدعاست. دراین نشست شارون و فرماندهان سرویس های امنیتی بر این نکته تاکید کردند که منافع و مصلحت ” اسراییل ” در این است که دولت ها و نظام های استبدادی در جهان عرب پایدار و باقی بمانند. آنان علاوه بر این، به این نتیجه رسیدند که تحولات دمکراتیک در جهان عرب به ویژه در کشورهای اطراف رژیم صهیونیستی تهدیدات راهبردی علیه موجودیت دولت عبری را بسیار افزایش خواهد داد.
شرکت کنندگان در این جلسه پس از شنیدن سخنان مستشرقین صهیونیست و عده ای از فرماندهان ارشد بخش های مختلف سازمان های اطلاعاتی که در امور کشورهای عرب کار می کنند به این نتیجه رسیدند که تحول دمکراتیک در جهان عرب ضرورتا موجب خواهد شد تا نخبگان قدرت را در دست بگیرند و دیگر محال خواهد بود که دولت عبربی بتواند با آنان به سازش سیاسی مطابق با منافع ” اسراییل ” دست یابد. آنان متفقا به این نتیجه رسیدند که به قدرت رسیدن اسلام گراها در این کشورها بدین معنی خواهد بود که منازعه میان عرب ها و “اسراییل” جز از طریق جنگ حل نخواهد شد، امری که موجب می شود تا دولت عبری هیچگاه شمشیرش را غلاف نکند و پیوسته آماده جنگ باشد.
دمکراسی به معنی پای بندی به حقوق می باشد
مسئولان سیاسی و نظامی قاطعانه به این نتیجه رسیده اند که تغییرات دمکراتیک در جهان عرب برای آنان بسیار خطرناک خواهد بود. پرفسور ” یحزکیل درور” که به پدر تفکرات راهبردی و سیاسی ” اسراییل ” معروف است در تاریخ 4/3/2005 در مصاحبه با روزنامه هاآرتص می گوید: ” من با دمکراسی موافق و طرفدار آن هستم ولی تصور کنید که در مصر و اردن دمکراسی ایجاد شده است آیا این موضوع صلح آنان با ” اسراییل ” را تقویت خواهد کرد؟ طبعا خیر. مسئولان کنونی احساس نیاز به صلح را درک می کنند ولی مردم خیابان ها و کوچه و بازار قطعا چنین احساسی را ندارند. نظر سنجی ها در مصر به وضوح نشان می دهد که مردم صلح با ” اسراییل” را مورد تایید قرار نمی دهند و با آن موافق نیستند”.
وی می افزاید: ” در طول تاریخ منازعه اعراب و ” اسراییل ” مردم کشورهای عرب دایما گرایش های ضد یهودی داشته اند. گرایش های ضد یهودی مردم پیوسته بیش از حکامی بوده است که آنان پیوسته احساس می کردند و می کنند که به یهودیان نیاز دارند. درور در پایان این مصاحبه به این نتیجه می رسد و می گوید که تغییرات دمکراتیک در جهان عرب به معنی سوق دادن عرب ها به سوی دستیابی و چنگ زدن به حقوقشان می باشد.
دلبستگی به ” اسراییل ”
” بن کاسبیت ” تحلیل گر برجسته صهیونیست با نگارش مقاله ای در روزنامه معاریو در تاریخ 8/2/2005 به این نتیجه رسیده است که ” اسراییل ” نمی تواند در سایه تغییرات دمکراتیک در کشورهای عرب به زندگی و حیات خود ادامه دهد زیرا افکارعمومی کشورهای عرب مخالف صلح با ” اسراییل ” است در حالی که دولت های دیکتاتور در جهان عرب به روابط خود با ” اسراییل ” اهمیت ویژه ای می دهند.
تحلیل گران برجسته صهیونیست ها به این نکته اشاره می کنند که حکومت های مستبد به موضع گیری های دولت آمریکا بسیار اهمیت می دهند و حول آن متمرکز هستند زیرا این دولت را ضامن بقا و مشروعیت خود می دانند در حالی که نظام های استبدادی مشروعیت خود را از نتایج انتخابات سالم و پاک به دست می آورند و از حمایت مردمی برخوردار هستند.
” جای باخور” پژوهشگر برجسته مرکز ” هرتزلیا ” در تاریخ 18/1/2004 در روزنامه یدیعوت آحارونوت به این حقیقت اشاره می کند که حکومت های مستبد عرب بسیار تلاش می کنند تا سیاست های آنان در راستا و هماهنگ با سیاست های دولت آمریکا باشد تا بقای آنان تضمین شود.
باخور تاکید می کند که طرح حکومت های عرب برای عادی سازی روابط با “اسراییل” نشان می دهد که این حکومت ها از مشروعیت انتخاباتی برخوردار نیستند و تنها چیزی که برای آنان اهمیت دارد بقای آنان است نه منافع ملت هایشان.
باخور سپس به این نتیجه عجیب و بحث انگیز می رسد مبنی بر این که سیاستمداران دولت عبری باید طرح های عادی سازی پیشنهادی حکومت های عرب را نادیده بگیرند و به آن اهمیتی ندهند.
حکومت های خودکامه منطقه باید بر سر قدرت باقی بمانند
” دانی روچیلد ” ژنرال بازنشسته که قبلا در منصب ریاست بخش پژوهش های سازمان اطلاعات نظامی اسراییل ( امان ) مشغول به کار بوده است به این حقیقت اشاره می کند که ” اسراییل ” دایما از تلاش حکومت های مستبد عرب برای بقا و عدم توجه آنان به منافع ملی و قومی ملت هایشان سود برده است. وی در مصاحبه با رادیوی عبری ” اسراییل ” در تاریخ 23/7/2005 می گوید: ” دولت های دمکراتیک پیوسته در جهت تحقق منافع راهبردی ملت های خود تلاش می کنند و خود را ملزم به آن می دانند بنابراین منافع “اسراییل” در این زمینه واضح و آشکار است و ایجاب می کند که دولت های کنونی در کشورهای عرب بر سرقدرت باشند”. روچلید در این زمینه به طور مثال به تحولات سیاسی دراماتیک معمر قذافی اشاره می کند که چگونه وی با عبرت گرفتن از سرنوشت صدام شعارهای قدیمی خود را به کنار گذاشت و سریعا اعلام کرد که از تولید سلاح های شیمیایی دست کشیده است تا بتواند رضایت آمریکا را جلب نماید.
” الوف بن ” نویسنده و تحلیل گر سیاسی معروف ” اسراییل ” بر این باور است که تغییرات دمکراتیک در کشورهای عرب به هیچ وجه به سود ” اسراییل ” نیست و نخواهد بود زیرا در صورت تحقق چنین امری ویژگی منحصر به فرد ” اسراییل” به عنوان تنها دولت دمکراتیک خاورمیانه در میان دولت های دیکتاتور از بین خواهد رفت و تل آویو دیگر نخواهد توانست ادعا کند که تنها دولت دمکراتیک در منطقه است که اصول مشترکی در زمینه دمکراسی با تمدن غرب دارد.
اسراییلی ها بر این باورند که حکومت های استبدادی جهان عرب موجب تضعیف رهبران آن شده و آنان را در موضع ضعف قرار داده است وهمین امر موجب برتری ” اسراییل ” در منطقه می شود و این گونه وانمود می گردد که این “اسراییل” است که نعمت صلح را به آنان می بخشد و آنان در برقراری و ایجاد صلح نقش اساسی را برعهده ندارند. بر همین اساس بنیامین نتانیاهو در گفت و گو با روزنامه هاآرتص در تاریخ 18/4/2005 بر همین موضوع تاکید ورزیده است.
عکیفا الدار نیز بر این نکته تاکید می کند که ” اسراییل ” با توجه به ضعف رهبران عرب فرصت های طلایی را به دست آورده است تا فشار بیشتری را به آنان وارد آورد به گونه ای که این رهبران پیوسته تا حدود زیادی به فشارهای تل آویو واکنش مثبت و از خود نرمش نشان داده اند. وی می گوید: تردیدی ندارم که ” اسراییل ” در صورت تحولات دمکراتیک در کشورهای عرب و نابودی حکومت های استبدادی چنین قدرت و توانمندی را از دست خواهد داد.
با توجه به موضع گیری های آشکار صهیونیست ها در برابر تحولات دمکراتیک جهان عرب کاملا روشن است که دولت های دیکتاتور عرب تا چه حدودی در تحقق منافع و مصالح دولت عبری به طور مستقیم و غیر مستقیم دخالت دارند و اکنون ضروریست که ملت های عرب از شر این حکومت ها رهایی یابند و دولت های دمکراتیک جایگزین آنها شوند.
