در حالی که احساس غرور ناشی از ایستادگی غزه در برابر اشغالگران اسرائیلی به احساسی فراگیر در شرایط کنونی تبدیل شده و بسیاری در حال بحث در این خصوص هستند که آیا با توجه به شلیک صدها موشک به عمق اراضی اسرائیلی حوادث اتفاق افتاده تحقق شکست یا پیروزی محسوب می‌شود علاوه بر آنکه سخن از میزان قربانیان و ویرانی‌های گسترده‌ای که بخش‌های مختلف مرتبط با زندگی مردم غزه و همچنین بازسازی این منطقه در میان است، مقامات رژیم صهیونیستی همزمان با ادامه روند آتش بس برای ایجاد محدودیت‌های بیشتر علیه محله شیخ جراح در قدس اشغالی با هدف اخراج ساکنین آن و سلب مالکیت آنان تلاش می‌کنند همچنانکه به تجاوزات خود علیه مسجد الاقصی با مشارکت شبه نظامیان شهرک نشین و پلیس ادامه می دهند. این اقدامات با اعلام یائیر لاپید و نفتالی بنت در موفقیت به دستیابی برای تشکیل دولت جدید پس از دولت بنیامین نتانیاهو همچنان ادامه دارد و این در حالی است که دولت نتانیاهو حوادث جاری را کاملاً انکارکرده و متعهد به ابطال اعلامیه تشکیل دولت جدید شده و برای ایجاد اختلاف در صفوف طرف مقابل تلاش می‌کند. نکته دیگر آنکه پلیس رژیم صهیونیستی به همراه ارتش با وجود اصرار نتانیاهو برای برگزاری راهپیمایی اسرائیلی پرچم با آن مخالفت نموده اما در نهایت پس از توافق برای تاخیر آن با برگزاری این مراسم در سه شنبه آینده مطابق با ۱۵ ژوئن جاری موافقت کردند ولی همزمان پلیس رژیم صهیونیستی ورود به مسجد الاقصی را مجاز دانسته و در عملیات حمله و تجاوز به این مکان مقدس مشارکت می‌کند چنانچه تشدید محدودیت ها علیه محله شیخ جراح را مانند قبل ادامه می‌دهد. تمام این مسائل حاکی از آن است که نظریه امنیتی نهادهای مرتبط اسرائیلی تغییری نکرده و آنها در راستای تکمیل طرح یهودی سازی اجباری قدس اشغالی و توسعه آن در این شهر صرف نظر از اختلافات اجرائی و زودگذر میان خود تلاش می‌کنند.
تحلیلگران به درستی میان روش نتانیاهو برای عدم کناره‌گیری از قدرت و و جایگزینی نخست وزیر جدید و مخالفت دونالد ترامپ رئیس جمهور سابق آمریکا با نتایج انتخابات ریاست جمهوری این کشور ارتباط برقرار کرده چرا که شباهت‌های زیادی میان این دو در این خصوص وجود دارد. در این مورد باید گفت میراث سیاسی بنیامین نتانیاهو به احتمال زیاد پس از رفتن باقی خواهد ماند و این بیش از بقایای ترامپیسم پس از شکست ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا خواهد بود. در حالی که حزب جمهوریخواه آمریکا کرسی‌های خود در دو مجلس این کشور را رها نکرده و به حمایت از رئیس جمهور شکست خورده با ادعای سرقت پیروزی توسط جو بایدن ادامه دادند اما در مقابل نتانیاهو نیز نمایندگانی برای تفکر راستگرای افراطی خود در دولت جدید به ریاست نفتالی بنت رئیس حزب یمینا و رئیس سابق شورای شهرک‌ها پیدا می کند، کسی که مفتخر به قتل بسیاری از عرب‌ها است. قاتل لطیفی که قرار است نخست وزیر اسرائیل شود در این خصوص می‌گوید «مشکل کُشتن عرب‌ها کجاست؟ نفتالی بنت قرار است با حزب یش عتید به ریاست یاییر لاپید، حزب تکفا حداشا به ریاست گدعون ساعر، حزب اسرائیل بیتنا به ریاست آویگدور لیبرمن و جریان آبی – سفید به طور متناوب نخست وزیری اسرائیل را برعهده گیرند. اما هم اکنون شاهد آن هستیم که جمهوریخواهان از مراکز اصلی قوه مجریه و نهادهای حساس در دولت دموکرات کنار گذاشته شده‌اند.
توافق ائتلافی میان احزاب صهیونیستی برای تشکیل دولت جدید اسرائیل در واقع بازسازی برنامه‌های افراطی‌تر راستگرایان است اگر چه از عبارت‌های تند در آن استفاده نشده اما بر توسعه شهرک سازی در قدس علاوه بر انتقال مراکز و نهادهای حکومتی از تل آویو به این شهر تاکید شده است، اقدامی که نتانیاهو آن را انجام نداده یا اینکه وقت انجام آن را نداشته است. هدف از این اقدامات آن است که وجود فلسطینیان عرب با ظهور و بروزهای مختلف آن در این شهر عربی به وجودی خارجی یا در حکم یک وجود خارجی تبدیل شود. این رویکردی است که پس از جنگ 11 روزه اشغالگران و گروه های مقاومت غزه از آن سخن به میان آمده و بر آن توافق شده است و پیام آن این است که هیچ چیز تغییر نخواهد کرد. نتانیاهو در حالی قدرت را ترک می‌کند که به بنت، گدعون ساعر (جدا شده از حزب لیکود) و آویگدور لیبرمن جای وی را پر می‌کنند تا برای مردم راستگرا، متدینین، ملی‌گرایان و سکولارها مشخص شود که هیچ چیز تغییر نکرده و تنها از نتانیاهو و تکبر آن که روابط با یهودیان آمریکا را مسموم کرده بود خلاصی ایجاد شده است.
هیچکس نمی‌تواند اهمیت حضور حزب کار و میرتس پس از غیبتی طولانی از مشارکت در دولت‌های اسرائیل را نادیده بگیرد همچنانکه حضور حزب یاییر لاپید و حزب آبی – سفید به ریاست بنی گانتز نیز در کنار احزاب تندرو مسئله مهمی محسوب می‌شود اما برتری احزاب افراطی همچنان ادامه خواهد داشت. وجود احزاب میانه‌رو در راستای ایجاد اعتباری ساختگی در خصوص معتدل بودن دولت جدید است، اگر چه این احزاب در تصویب قوانین مدنی معتدل تر موفق بوده‌اند اما کلیت خط سیاسی دنبال شده در مسائل بسیار مهم در دستان وزرایی همچون لیبرمن، ساعر، بنت و لاپید خواهد بود. این افراد هیچ اعتقادی به صلح نداشته و برای خرید زمان جهت تکمیل پروژه‌های شهرک سازی اقدام خواهند کرد و در این راستا از عبارت‌هایی مبهم و کلی در خصوص مذاکره با طرف فلسطینی و پرهیز از افزایش تنش با دولت دموکرات واشنگتن و دعوت این دولت به رعایت توازن در افکار عمومی و کنست اسرائیل استفاده می‌نمایند. همچنانکه برای ایجاد موانع جهت ارتباط با هرگونه هیئت فلسطینی شامل جنبش حماس یعنی هر حکومت یا ترکیب به وجود آمده در مجلس قانونگذاری مشتمل بر حماس در آینده در صورت برگزاری انتخابات تلاش خواهد کرد.
همزمان ارتش اسرائیل و سایر نهادهای امنیتی نیز با افزایش فشار بر غزه بیش از پیش به نقش آفرینی خود ادامه می‌دهند و انجام اقداماتی چون جلوگیری از فعالیت حماس برای بازسازی غزه و جلوگیری از توسعه قدرت نظامی آن و همچنین آمادگی برای جنگی دیگر جهت تغییر توازن نسبی در بازدارندگی ایجاد شده توسط گروه‌های مقاومت غزه در جریان جنگ ۱۱ روزه در راستای همین نقش آفرینی انجام می‌شود. چنین ملاحظات امنیتی می‌تواند بر تعامل با طرف فلسطینی و امکان از سرگیری مذاکرات سیاسی سایه افکند، گزینه‌ای که طرف اسرائیلی از مدت‌ها قبل آن را رها کرده و تنها با استفاده از آن به مانورهای سیاسی در تعامل با طرف‌های منطقه‌ای و بین المللی بسنده کرده است تا از طریق شبح مذاکرات از شهرک نشینانی که آن را هشداری برای تقسیم زمین‌های خود در کرانه باختری می‌دانند دور شود. به احتمال زیاد این دولت نیز در معرض فشارهای شدید جامعه گسترده راستگرایان و نمایندگان آنان در کنست قرار خواهد گرفت چنانچه احتمال دارد این ناهمگونی میان اجزای دولت به تشویش عملکرد آن منتهی شده و همین مسئله عمر دولت را کاهش داده و آن را به دولتی موقت پیش از انتخابات پنجم تبدیل نماید.
این ارزیابی ها که بیانگر شرایط کنونی است اشاره به آن دارد که بازیگران اسرائیلی در دولت و خارج از آن تحت تاثیر چگونگی اقدامات طرف فلسطینی برای حفظ و تشدید جریان سیاسی و استفاده از آن برای افزایش وزن خود قرار خواهند گرفت. همچنانکه میزان اثرگذاری طرف‌های منطقه‌ای در هماهنگی با آمریکا برای فشار به دولت جدید جهت توقف روند شهرک سازی و نزاع دینی و انتقال آن به فضایی سیاسی از جمله مسائل موثر بر بازیگران اسرائیلی خواهد بود. بنابراین میراث نتانیاهو همچنان در دستان ستارگان جدید راستگرا باقی خواهد ماند و آن را ادامه می‌دهند.
