یک هفته پس از پایان حملات 5 روزه رژیم صهیونیستی به غزه، این رژیم نمی‌تواند ادامه آرامش کنونی را تضمین کند و نمی‌داند از این پس چگونه باید عمل کند، به ویژه اینکه این رژیم با تحولات فلسطینی، اسرائیلی و منطقه‌ای زیادی سر و کار دارد، از جمله اوضاع داخلی “اسرائیل” که ضعف و ناتوانی آن را نشان می‌دهد و واکنش‌های متزلزل به حوادثی نظیر توافقنامه گاز با حزب الله یا حمله اخیر به مجدو.
در همین حال، این تحولات و به دنبال آن حمله رژیم صهیونیستی به غزه این احساس را ایجاد کرد که این رژیم در سایه حملات پی در پی به نیروهای وابسته به ایران در سوریه و تلاش‌های آنان برای انتقال سلاح به حزب الله، فاقد آمادگی برای مقابله با چالش‌ها و تهدیدات از سمت غزه و دیگر جبهه‌های پیش روی خود است.
به همین خاطر، رژیم صهیونیستی غزه را به عنوان کم‌خطرترین تهدید پیش روی جبهه داخلی خود به عنوان فرصتی جهت ترمیم بازدارندگی ازهم فروپاشیده خود مورد حمله قرار داد به گمان اینکه بتواند مانع از ترویج ایده “پیوند و وحدت میادین” توسط گروه‌های مقاومت شود.
حمله اخیر به غزه از نقطه نظر صهیونیست‌ها مسئله‌ای مهم در چارچوب ایجاد بازدارندگی مستقیم علیه مقاومت بود. درست است که رژیم صهیونیستی ظاهرا قبلا نیز بارها این کار را انجام داده است، اما به گمان این رژیم این بار ترور رهبران مقاومت که بارها و بارها انجام گرفته، بر حسب شرایط موجود، بسیار گسترده‌تر از سال‌های گذشته انجام شد.
هرچند که رژیم اشغالگر امیدوار به حفظ آرامش در جبهه غزه برای طولانی‌ترین زمان ممکن است، اما با توجه به دوره‌های قبلی جنگ با این باریکه، زمان زیادی برای ممانعت فلسطینیان از ادامه مقاومت مشروع خود با توجه به سال‌ها مبارزه که تاثیرات بازدارنده‌ای را ایجاد کرده بود، طول کشیده است و بدین ترتیب، شک و تردید‌های زیادی در مورد میزان اثرگذاری بازدارندگی ترورهای رهبران مقاومت و بمباران خانه‌های آنان مطرح است.
از طرفی هم، آنچه جبهه داخلی رژیم صهیونیستی در نبرد اخیر شاهد آن بود، اعم از شلیک موشک‌های دوربرد از سمت غزه و اصابت آن به ساختمانی در رحوفوت در جنوب تل آویو که به کشته و زخمی شدن شماری از اسرائیلی‌ها منجر شد، حاکی از امکانات موشکی قدرتمند مقاومت برای ضربه زدن به شهرهای اشغالی است.
بدین ترتیب، مشکل پیش روی رژیم صهیونیستی این است که در درگیری‌های اخیر به رغم اینکه حملات سختی را علیه مواضع مقاومت و فرماندهان آن در کوتاه مدت انجام داد، اما آنچه بر سر جبهه داخلی این رژیم آمد، نتیجه دوره‌های آرام‌سازی اوضاع بین درگیری‌ها و جنگ‌های مختلف است که به مقاومت این فرصت را داده تا توان نظامی خود را بیش از پیش تقویت کرده و خود را به سلاح‌های جدید مجهز کرده و جنگ‌افزارهایی را با تکیه بر تکنولوژی و فناوری پیشرفته روز تولید کند.
