بلافاصله بعد از انتخاب لیونی به عنوان رهبر جدید حزب کادیما و نخست وزیر آتی رژیم صهیونیستی، رسانه های عربی به انتشار گزارش هایی پرداختند که در روزنامه های عبری و خارجی در خصوص زندگی این مقام صهیونیستی به چاپ رسیده بود.
روزنامه های عربی در گزارش های خود در خصوص رهبر جدید حزب کادیما، بیشترین میزان توجه را معطوف حضور وی در سازمان موساد و نقشش در ترور شمار زیادی از رهبران فلسطینی مقیم اروپا داشتند ؛ البته این عادت همیشگی ما عرب ها است که اهمیت فراوانی به سابقه حرفه ای و نظامی رهبران صهیونیستی می دهیم و هر گونه پیش بینی ما در خصوص برخورد مقامات رژیم اشغالگر قدس با مناقشه اعراب و اسرائیل را با توجه به بیوگرافی افراد مذکور انجام می دهیم.
در این نکته هیچ تردیدی نیست که گذشته رهبران صهیونیستی، رفتار آینده آنان را تحت الشعاع قرار می دهد ؛ ولی چیزی که در این میان نباید از یاد برد، نقش نظام آموزشی رژیم اشغالگر قدس به عنوان مهم ترین عامل تاثیرگذاری بر صهیونیست ها می باشد که البته این تاثیرپذیری تنها محدود به رهبران و مقامات این رژیم نمی شود ؛ بلکه جامعه عبری را نیز در بر می گیرد.
نظام آموزشی موجود در “اسرائیل” تاثیر فراوانی در سوق دادن جامعه صهیونیستی به سمت افراطی گری و نیز تزریق افکار نژادپرستانه در قبال عرب ها دارد.
پژوهش هایی که اخیرا در اسرائیل انجام گرفته است، نشان می دهد کتاب هایی که در مدارس صهیونیستی آموزش داده می شود، نقشی اساسی در گرایش نخبگان سیاسی و افراد جامعه صهیونیستی به سمت تندروی و افراطی گری داشته و مانع اصلی در راه دست یابی به سازش میان طرفین بوده است.
ایلی بودیا، محقق برجسته صهیونیست در تازه ترین پژوهش خود در رابطه با نقش نظام آموزشی رژیم عبری می نویسد: “کتاب هایی که در مدارس اسرائیل آموزش داده می شود، در طول نیم قرن گذشته آتش مناقشه را گرم نگاه داشته و باعث تثبیت حالت جنگ شده و مانع برقراری صلح گشته است.”
وی در ادامه با منحرف توصیف کردن مطالب مندرج در کتاب های آموزشی صهیونیستی، تاکید کرد: “این مطالب در راستای تزریق افکار از پیش آماده شده در اذهان دانش آموزان در خصوص عرب ها است و حس تنفر نسبت به عرب ها را در وجود آنان می آفریند.”
نتیجه تحقیقات پژوهشگر مذکور نشان می دهد آنچه در مدارس صهیونیستی می گذرد، تا حد زیادی تصمیمات رهبران رژیم عبری در خصوص جنگ یا صلح را تحت تاثیر قرار می دهد.
هیچ اختلافی میان پژوهشگران صهیونیستی در این نکته وجود ندارد که نظام آموزشی اسرائیل قومگرایی را وجهه همت خود ساخته و در معرفی تاریخ، نیازهای کنونی و آتی رژیم عبری را در نظر می گیرد و از دایره واقعگرایی نیز خارج می گردد و به دنبال آن است که یک حافظه جمعی جدید بسازد که محور آن مواضع از پیش تعریف شده در خصوص عرب ها و برخورد نژادپرستانه با آنان است.
کتاب های آموزشی کودکان اسرائیلی در راستای تعمیق و تثبیت ارزش های جریان صهیونیسم، حفظ اسطوره ها و تمجید از قهرمانان این جریان است تا از این طریق، یک حافظه جمعی مشترک برای شهرک نشینانی ایجاد کنند که از مناطق مختلف جهان به فلسطین پای گذارده اند.
تحقیقات پژوهشگران اسرائیلی در خصوص تاثیر مطالب مندرج در کتاب های درسی بر افکار و نیز تصور جامعه صهیونیستی در خصوص عرب ها نشان می دهد که در کتاب های آموزشی اسرائیل تلاش بر آن است که عرب ها اهریمن و فاقد انسانیت جلوه داده شوند.
در کتاب های آموزشی رژیم عبری هدف آن است که یک صهیونیست خود را فردی غربی و صاحب تمدن و هوادار صلح بداند و از عرب ها نیز تصویر گروهی خائن، تجاوزکار، عقب مانده، مجرم، آدم ربا و نیز خرابکار را در ذهن جای دهد.
در پژوهشی که توسط باروک کریملنگ انجام شده، آمده است: “کتاب های درسی آکنده از بحث های مختلف درباره اوضاع قبایل یهودی در جزیره العرب پیش و پس از ظهور محمد است. در این کتاب ها قبایل مذکور با عباراتی همچون شریف، محمد و شجاع توصیف شده اند و در معرفی عرب ها نیز از عبارت هایی همچون فریبکار و خائن استفاده شده و آمده است که عرب ها با استفاده از نیرنگ و دسیسه یهودیان را شکست داده اند.”
بودیا، پژوهشگر صهیونیست معتقد است: “عرب ها در کتاب های آموزشی اسرائیل به عنوان مشتی وحشی، حیله گر، فریبکار، دزد و تروریست توصیف شده اند و کسانی که مسئولیت تالیف کتاب های درسی را بر عهده داشته اند، تلاش شان در راستای آن بوده است تا عرب ها به عنوان افرادی فاقد انسانیت به توصیف درآیند.”
زیگرید لیهمان، دیگر پژوهشگر یهودی می گوید: «ما به عنوان یهودی همیشه عرب را به عنوان یک دشمن تلقی می کنیم. ما به عنوان یک اروپایی، عرب ها را آسیایی و دشمنی جدی برای تحقق آرمان های قومی خود می دانیم. ما به عنوان سوسیالیت، عرب ها را به عنوان نماینده واپسگراترین گروه در جامعه جهانی تلقی می کنیم.»
جالب اینجاست که مسئولان نظام آموزشی رژیم صهیونیستی حتی در تفسیر تحرکات صلح آمیز عرب ها نیز شیوه ای عجیب و غریب را پیش می گرفتند تا جایی که زبولون هامر در تحلیل و ارزیابی خود از سفر انور سادات، رئیس جمهور پیشین مصر به اسرائیل گفت: “برخی رهبران عرب معتقدند که اگر در میدان جنگ موفق به نابودی ما نشوند، از طریق صلح این هدف را تحقق خواهند بخشید.”
پژوهشی که اخیرا توسط دانشگاه حیفا انجام گرفته است، نشان می دهد که در کتاب های درسی دانش آموزان اسرائیلی تلاش ها در راستای انتقال این باور به صهیونیست ها است که صلح با اعراب پایه های موجودیت اسرائیل را تهدید می کند و باید احساسات و گرایش های صهیونیستی را در وجود نوجوانان تقویت شود.
در تحقیقات دانشگاه مذکور آمده است: وقتی اسحاق فانون، وزیر آموزش اسبق اسرائیل طرح تقریب دیدگاه های دانش آموزان عرب و یهودی را به اجرا گذاشت، تنها دو درصد از مربیان یهودی در این طرح شرکت کردند که این امر نشانگر موضع مخالف نهادهای مذهبی یهودی در خصوص انجام چنین طرح هایی است.
سام سموحا، نویسنده اسرائیلی می نویسد: “مطالب کتاب های درسی ارزش های فاشیستی را در تفکر نوجوانان یهودی تقویت می کند و هر گونه اطلاعات تاریخی که خلاف اندیشه های صهیونیسم باشد، را حذف می نماید تا از این طریق نقش خود را در تثبیت افکار و اندیشه های صهیونیسم در وجود این گروه به انجام برساند.”
در پایان باید گفت که پیش بینی رفتارهای رهبران و نخبگان سیاسی صهیونیست در گرو آشنایی با ویژگی های نظام آموزشی و مطالب مندرج در کتاب های درسی است که مقامات تل آویو در پرتو آنها رشد یافته اند و همان طور که گفته شد، نظام آموزشی رژیم اشغالگر قدس بذرهای کینه و نفرت نسبت به عرب ها و فاشیسم را در وجود حاکمان و محکومان صهیونیستی رشد می دهد و این کار را به گونه ای انجام می دهد که به هیچ وجه نمی توان انتظار داشت که مناقشه موجود با استفاده از روش ها و راهکارهای سیاسی حل شود.
