“عدنان عصفور” از رهبران جنبش مقاومت اسلامی “حماس” که تازه از زندان های رژیم صهیونیستی آزاد شده بود، دقایقی پس از رسیدن به منزل خود در شهر نابلس توسط عناصر سازمان اطلاعات وابسته به “محمود عباس” رئیس تشکیلات خودگردان محاصره شده و با وجود فریادهای اعتراض آمیز خانواده و همسایگان وی، افراد عباس وی را بازداشت کرده و به زندان های تشکیلات خودگردان انتقال داده شد تا شاید در این زندان ها با “إیاد عصفور” برادر خود که از 40 روز قبل بازداشت شده و هنوز خبری از آزادی و یا باقی بودن وی در زندان های تشکیلات در دست نیست، در یک سلول با هم دیدار کنند.
عدنان عصفور بیش از 16 بار از سوی سرویس های امنیتی تشکیلات خودگردان و نیز رژیم صهیونیستی بازداشت و روانه زندان شده است و تنها در دوره امضای توافقنامه اسلو بیش از 3 سال در زندان های تشکیلات خودگردان حبس شده و پس از آغاز انتفاضه الاقصی در سپتامبر سال 2000 میلادی آزاد شده است.
“بکر سعید بلال” از دیگر اسرای فلسطینی دربند زندان های صهیونیستی، پس از 6 سال اسارت در زندان های رژیم اشغالگر قدس از 3 برادر دیگر خود به نام های “معاذ” (محکوم به 27 بار حبس ابد)، “عثمان” (محکوم به یکبار حبس ابد) و “الضریر” (عباده) (محکوم به 11 سال حبس را که همگی فرزند شیخ “سعید بلال”(ره) و از اعضای گردان های شهید “عزالدین قسام” شاخه نظامی جنبش حماس بودند، جدا شده و از زندان خارج شد.
اما وی پس از آزادی از زندان های رژیم صهیونیستی یکبار توسط سرویس های امنیتی تشکیلات خودگردان بازداشت و پس از مدتی آزاد شد. ولی بار دومی که از سوی عناصر عباس بازداشت شد، به محض آزادی از زندان توسط نظامیان صهیونیستی بازداشت شده و تا 6 سال در بازداشت موقت به سر برد.
این دو مورد نمونه هایی از ده ها مورد مشابهی است که در جریان آنها، مبارزان فلسطینی به محض آزادی از زندان های رژیم صهیونیستی روانه زندان های تشکیلات خودگردان شده و یا از زندان های تشکیلات آزاد شده و از سوی نظامیان صهیونیستی بازداشت می شوند، اما با این وجود، مقامات تشکیلات خودگردان همچنان وجود بازداشت شدگان سیاسی در زندان های این تشکیلات را انکار می کنند.
اگر بگوییم که هیچکدام از این افراد بازداشت شده از سوی عناصر امنیتی و اطلاعاتی تشکیلات خودگردان هیچ ارتباطی با فعالیت های نظامی و مبارزاتی نداشته اند، گزافه نگفته ایم، اما در این مساله هیچ جای شک و تردیدی وجود ندارد که افراد مرتبط با گروه های مقاومت به محض آزادی از زندان های رژیم صهیونیستی از سوی تشکیلات خودگردان بازداشت شده و روانه زندان های آن می شوند و بر عکس در صورتی که این افراد قبلا از سوی تشکیلات خودگردان بازداشت شده باشند، به محض آزادی از زندان های این تشکیلات، از سوی نظامیان صهیونیستی بازداشت می شوند.
البته به این مساله نیز باید اشاره کرد که این مساله تنها مبارزان جنبش حماس را شامل نمی شود، بلکه مبارزان دیگر گروه های طرفدار مقاومت مسلحانه در برابر رژیم صهیونیستی را نیز در بر می گیرد و این مساله حتی در جریان سال های امضای توافقنامه اسلو و استقرار ارتش صهیونیستی در خارج از مناطق مسکونی پس از سال 1995 نیز بی سابقه بوده است؛ چرا که در آن زمان اکثرا مبارزانی از سوی تشکیلات خودگردان بازداشت می شدند که در فعالیت های مبارزاتی و عملیات های مسلحانه حضور داشتند. برخی از این افراد پس از آغاز انتفاضه الاقصی از زندان های تشکیلات خارج شده و تعداد زیادی از آنها نیز به شهادت رسیدند که از جمله آنها می توان به “محمود ابو هنود”، “یوسف السرکچی” و دیگر مبارزان فلسطینی اشاره کرد.
اما به جرأت می توان گفت که روند بازداشت های کنونی مبارزان فلسطینی از سوی تشکیلات خودگردان در هیچ برهه ای از تاریخ مبارزات ملی و مردمی فلسطین سابقه نداشت؛ چرا که امروزه بازداشت های تشکیلات خودگردان تنها به افرادی که از دایره بند اول نقشه راه مبنی بر توقف عملیات های شهادت طلبانه و مقاومتی تخطی کرده باشند، محدود نمی شود، بلکه عناصر امنیتی و اطلاعاتی این سازمان به ظاهر فلسطینی حتی کسانی را رژیم صهیونیستی بدون هیچ بغض و کینه ای آنها را از زندان های خود آزاد می کند، بازداشت و شکنجه می کنند.
بدین ترتیب و با توجه به اقدامات مغرضانه گروه رام الله علیه تفکر مقاومت و حتی مخالفت با این گروه ها در زمان حمایت تمامی اقشار ملت فلسطین از آنها در جریان انتفاضه الاقصی می توان گفت که این گروه در کل به احساسات و عواطف ملت فلسطین هیچ ارزشی قائل نشده و به راحتی آنها را خدشه دار می کند.
اما این مساله را نیز نباید از نظر دور داشت که فلسطینیان داخل و خارج هیچگاه اقدامات این گروه صهیونیست مآب را از یاد نخواهد برد و بالاخره تاوان همه این جنایت ها و اقدامات خصمانه آن علیه گروه های مقاومت را از آن خواهد گرفت.
