نماینده ملت فلسطین کیست؟

در این روزها که چشم ملت فلسطین از یک طرف به کنفرانس بین المللی آناپولیس و از طرف دیگر به نشست گروه های فلسطینی دوخته شده است، این سوال مطرح می شود که چه کسی نماینده این ملت است؟ آیا محمود عباس، احمد قریع، صائب عریقات، سلام فیاض، یاسر عبدربه و همکاران شان نماینده تمامی فلسطینیان هستند؟ چه کسی به آنها این اختیار را داده است تا به نام ملت سخن گویند؟   

فراخوان نشست گروه های فلسطینی که با شعار “وحدت ملی ـ تنها راه آزادسازی و بازگشت آوارگان” همراه است، پاسخی عملی و مخالفتی آشکار با مقاماتی است که چشم امیدشان به آناپولیس و بوش بسته شده است تا به آنها اجازه تشکیل کشور مستقل فلسطینی را بدهند، کشوری که متعلق به آحاد ملت فلسطین باشد، نه اینکه تنها تعلق به سازمان آزادیبخشی داشته باشد که ـ بر حسب فرض ـ به عنوان تنها نماینده مشروع ملت به شمار می رود.

این سوال در اینجا مطرح می شود که آیا اثری از سازمان آزادیبخش وجود دارد، سازمانی که چیزی جز یک نام از آن باقی نمانده است و همیشه نیز برای اعطای امتیازات غیرقابل قبول به طرف صهیونیستی مورد استفاده قرار می گیرد؟!

فراخوان نشست گروه های فلسطینی در دمشق از یک سو، برای مقابله با نتایجی است که کنفرانس بین المللی پاییز به دنبال دارد و از سوی دیگر، برای ایجاد بزرگ ترین جبهه ملی فلسطینی با حضور گروه ها، احزاب و شخصیت هایی است که مخالف پروژه های آمریکایی ـ صهیونیستی برای سیطره بر منطقه هستند. از دیگر اهدافی که نشست گروه های فلسطینی دنبال می کند، تعیین ساز و کارهای مناسب برای حل بحران کنونی با تاکید بر انجام گفتگوی فراگیر ملی، تداوم مقاومت و تمسک به حق بازگشت است.

هیات فلسطینی که قرار است در نشست بین المللی آناپولیس مشارکت داشته باشد، نماینده تمامی فلسطینیان داخل و خارج نیست. هیات مذکور حتی نماینده ساکنان کرانه باختری و نوار غزه نیز نمی باشد ؛ چرا که اکثریت افراد در داخل فلسطین به جنبش حماس رای دادند و از این رو، هر دولتی که این جنبش در آن حضور نداشته باشد، نمی تواند به نمایندگی از طرف مردمی سخن گوید که حماس را به عنوان نماینده انتخاب نموده اند. از سوی دیگر، عدم مشارکت حماس و دیگر گروه های فلسطینی در هیات فلسطینی حاضر در کنفرانس پاییز باعث می شود که دیگر مشروعیت و حق نمایندگی ساکنان کرانه باختری و نوار غزه از آن سلب شود. ضمنا اقدام محمود عباس در برکناری دولت وحدت ملی باعث نمی شود تا این حق مطلق را بیابد که به نمایندگی از طرف ساکنان کرانه باختری و نوار غزه سخن بگوید، حال تا چه رسد به اینکه نمایندگی تمامی فلسطینیان مقیم داخل و خارج باشد.

احمد عبدالرحمن، سخنگوی رسمی فتح می گوید: “کنفرانس پاییز هرگز ابزاری در دست رژیم صهیونیستی یا آمریکا نخواهد بود. این یک کنفرانس بین المللی است که باید با صرف تمام توان خود، کاری کنیم تا مصوبه ای را در خصوص لزوم عقب نشینی رژیم صهیونیستی از اراضی اشغالی به تصویب برساند.”

البته خودسری ها و جانبداری های آمریکا از مواضع رژیم اشغالگر قدس مانع از تحقق رویای احمد عبدالرحمن می شود و هرگز بوش به صهیونیست ها نمی گوید که باید از مناطق اشغالی 67 عقب نشینی کنید تا کشور مستقل فلسطینی به مرکزیت قدس شریف تشکیل شود. پس با توجه به این امر، دیگر چشم امید بستن به کنفرانس پاییز کاری واهی و بی نتیجه است.

در پایان نیز باید گفت که به منظور جلوگیری از نتایج احتمالی کنفرانس پاییز فراخوانی برای برگزاری نشست گروه های فلسطینی در دمشق اعلام شده است و از این رو، همه گروه ها وظیفه دارند تا در این نشست مشارکت داشته باشند.

دفاع از طرح نشست یادشده وظیفه ملی هر فلسطینی است که دغدغه آرمان هایش را دارد و به دنبال ایجاد وحدت ملی و بازسازی سازمان آزادیبخش ـ بر اساس توافقات 2005 قاهره و سند وفاق ملی ـ است تا اینکه سازمان مذکور نماینده حقیقی ملت باشد.