بیش از یک سال است که از ورود به قدس اشغالی محروم هستم، اما به تازگی کنفرانس سرمایه گذاری در شهر بیت لحم برگزار شد که رژیم صهیونیستی به من اجازه داده تا از قدس عازم بیت لحم شوم، ولی هنوز به دروازه العامود نرسیده بودم که از شرکت در این کنفرانس منصرف شدم و تصمیم گرفتم وضعیت شهر قدس را تفقد کنم. با دوستانی که از امارات برای شرکت در این کنفرانس آمده بودند تماس گرفتم و قرار گذاشتیم در این شهر به گشت و گذار بپردازیم. در کنار جاده نابلس روبروی دروازه العامود همچنان “ابوسلام دعنا” روزنامه رسان پیر فلسطینی در جای خودش برقرار است و روزنامه ها و مجلاتش را بر روی دیوار در معرض دید عموم قرار داده است.
خیابان های نابلس و سلیمان القانونی واقع در موازات دیوار قدس و دیوار صلاح الدین همچنان شلوغ هستند. فلسطینیان غیور این منطقه را چند دهه قبل در جریان انتفاضه نخست از چنگال صهیونیست ها رهانیدند. این منطقه کانون مراکز و نهادهای دولتی بود و هر روز به اتفاق دوستانم به این منطقه می آمدیم و در شهر قدس اشغالی گشت و گذار می کردیم و تظاهرات به پا می کردیم و دست به اقدامات اعتراض آمیز علیه اشغالگران صهیونیست می زدیم و تحولات انتفاضه را رصد می کردیم و سپس به شهرهای دیگر می رفتیم. قدس خاستگاه فعالیت های ملی است. این شهر در حال حاضر طعمه یهودی سازی و شهرک سازی شده است.
منطقه شیخ جراح و دروازه شمالی بیت المقدس به بخشی از یک شهر دیگر مبدل شده اند و به طوری کلی قدس فعلی با آن قدسی که ما می شناختیم زمین تا آسمان فرق کرده است. رژیم صهیونیستی سیمای سنتی شهر را دگرگون ساخته است؛ به گونه ای که چهره سابق این شهر دیگر به چشم نمی خورد و این اقدام غیر انسانی در چارچوب یک طرح از پیش تعیین شده جهت زدودن رنگ و بوی عربی و اسلامی این شهر صورت گرفته است؛ به گونه ای که بخش قدیمی شهر قدس اشغالی در معرض توفان های سهمگین شهرک سازی قرار گرفته است.
شاید منطقه دیوار براق گواهی بر ادعای ما باشد؛ به گونه ای که یهودیان ساختمان هایی با معماری خاص در این منطقه احداث کرده اند و به این اقدامات خود در تمامی مناطق ادامه می دهند و هدف از این اقدامات تشدید محاصره مسجد مبارک الاقصی است. این سه دوست اماراتی هیچ تصوری از وضعیت قدس قبل از برگزاری کنفرانس مادرید نداشتند، لذا سکوتشان در قبال تغییرات حاصله در این شهر از زمان آغاز روند به اصطلاح سازش امری طبیعی بود، حال آنکه بنده فقیر درگاه پروردگار هر سال این تحولات را دنبال می کردم. سران تل آویو عملا در اندیشه سلطه جویی کامل بر این شهر هستند و در این راستا دست به حفاری های عظیم در زیر محوطه و اطراف مسجد الاقصی می زنند.
این رژیم طرح هایی را برای احداث معبد یهودی در اطراف مسجد الاقصی آماده کرده است که خطرناک ترین آنها معبدی است که طرح احداث آن در نزدیکی قبه الصخره ریخته شده است.
از سوی دیگر، پلیس رژیم صهیونیستی برای ممانعت از ورود مسلمانان و فلسطینیان به داخل محوطه مسجد الاقصی تدابیر امنیتی شدیدی اتخاذ کرده است، اما همواره شماری از فلسطینیان در داخل این مسجد حضور دارند و به خاطر پاسداری از این مکان مقدس هیچ وقت آن را ترک نمی کنند. در داخل قبه الصخره نیز تعدادی از زنان نشسته اند و به سخنرانی مبلغ زن گوش می دهند و از سوی دیگر پرسنل حرم از بیم نفوذ و یورش گروهک های افراطی یهودی به داخل این مکان مقدس همواره با هوشیاری هر چه تمامتر از این مکان مقدس حراست می کنند؛ گروهک هایی که همواره سعی دارند به بهانه احداث معبد سلیمان مسجد الاقصی را ویران کنند، حال آنکه برخی باستان شناسان صهیونیست وجود چنین معبدی را به کلی رد می کنند و برخی دیگر از تاریخ نگاران “اسراییل” نیز مدعی هستند که این معبد یک بنای بسیار کوچک می باشد که طول آن 18 ذراع و عرض آن 12 ذراع است و در واقع محل خرید و فروش و تبدیل پول بوده است، ولی گروهک های یهودی آن را به صورت یکی از عظیم ترین بناهای تاریخی جلوه می دهند.
گروهک های یهودی علاوه بر بزرگ نمایی در زمینه این معبد شهر بیت المقدس را به تاراج می برند و خانه های قدیمی آن را به اشغال و تصرف خود در می آورند و تاریخ آن را دستکاری و تحریف می کنند و سعی دارند این شهر را رنگ و بوی یهودی بخشند. علاوه بر آن این گروهک ها به میراث فلسطین نیز دست اندازی کرده اند؛ به نحوی که نخود و فلفل را در جهان به عنوان غذای ویژه صهیونیست ها معرفی می کنند.
آنان علاوه بر این اقدام دست به سرقت صنایع دستی فلسطین زده اند و چفیه ای شبیه چفیه فلسطینی به رنگ آبی و با نقش ستاره داوود درست کرده اند.
امکان دارد همه چیز در این شهر به دست صهیونیست ها رنگ اصلی خود را ببازد. آژانس یهود گرسنگان اتیوپی و هند را متقاعد می سازد تا آنان یهودی هستند و سپس با این ترفند آنان را به “اسرائیل” منتقل می کند.
خیابان های بخش قدیمی شهر قدس نیز از توطئه یهودی سازی در امان نمانده است؛ به گونه ای که مسئولان صهیونیست نام های یهودی بر روی آنها گذاشته اند و تنها هم و غم فعلی رژیم اشغالگر قدس انتقال مهاجران جدید به داخل این رژیم است، زیرا اسرائیل متوجه شده است که تعداد مهاجران به اسراییل رو به کاستی گذاشته است و تعداد یهودیان ساکن اسرائیل کمتر از تعداد یهودیان ساکن نیویورک است. از این رو زمینه مهاجرت غیر یهودیان به داخل اسراییل را فراهم ساخته است و اکنون به شیوه های گوناگونی می کوشد آنان را یهودی کند؛ اتفاقی که برای مهاجران از کشورهای اتحادیه جماهیر شوروی سابق رخ داده است. علاوه بر حملات موشکی مبارزان فلسطینی بحران جمعیتی یکی دیگر از علل نگرانی اسراییل به شمار می رود. تعداد فلسطینیان ساکن قدس اشغالی با تعداد یهودیان ساکن این شهر همسنگی می کند، حال آنکه اسراییل صدها هزار شهرک نشین صهیونیست را در قدس شرقی اسکان داده است و علاوه بر آن مانع از ساخت و ساز خانه و ساختمان توسط فلسطینیان می شود و از سوی دیگر خانه های فلسطینیان را نیز ویران می کند. در حال حاضر تعداد فلسطینیان و یهودیان در فلسطین یکسان و برابر است؛ به گونه ای که نزدیک به 5 میلیون و پانصد هزار فلسطینی و 5 و پانصد هزار یهودی در فلسطین وجود دارد که اکنون تعداد جمعیت فلسطینیان و عرب ها در فلسطین رو به افزایش نهاده است.
پس از یک دهه اکثریت جمعیت داخل مرزهای تاریخی فلسطین را عرب ها و فلسطینیان تشکیل خواهند داد، از این رو سردمداران تل آویو به خاطر نگرانی شان از این مسئله سعی دارند طرح تشکیل کشور مستقل فلسطین در کوچکترین مساحت فلسطین و اسکان بیشترین جمعیت فلسطینیان در این مساحت را اجرایی کنند که هرگز فلسطینیان به این مسئله روی خوش نشان نخواهند داد.
محوطه مسجد الاقصی همواره کانون درگیری میان متجاوزان صهیونیست و فلسطینیان است و دشمن صهیونیستی در این منطقه دست به کشتارهای وحشیانه ای زده است که می توان آثار گلوله ها را بر روی ستون های مسجد الاقصی در نزدیکی منبر صلاح الدین ایوبی مشاهده کرد. گروهک های یهودی طی حمله ای به مسجد الاقصی این منبر را به آتش کشیدند که سپس دولت اردن طی توافقنامه ای این منبر را بازسازی کرد. دستور ساخت این منبر را نور الدین زنگی صادر کرده بود.
زمانی که از مسجد الاقصی خارج می شوی دروازه المغاربه را مشاهده می کنی که اشغالگران صهیونیست آن را به کنترل خود درآورده اند و به منظور احداث پل معلق بزرگ در این بخش دست به حفاری می زنند.
راهی که به کلیسای قیامه منتهی می شود دو تخته سنگ وجود دارد که صلاح الدین ایوبی سردار رشید اسلام زمانی که از جنگ با اروپایی ها در غزه، عسقلان و الرمله بر می گشت بر روی آنها می نشست و استراحت می کرد، اما دقیقا جای آنها را نمی دانم و شاید به این خاطر که هر کس برای این امت می جنگد به ورطه فراموشی سپرده می شود و آنانی که به این ملت خیانت می ورزند جاودان می ماند.
روزنامه “البیان” چاپ امارات
