هر دینی برای خود طریقتی و هر مذهبی برای خودآیینی دارد. این طریقت ها و آیین ها بازتاب میراث خاص و تاریخ این ادیان و مذاهباست که البته تداوم تمسک به آنها برای حفظ آن کیش و آیین ضروری می باشد. همهپیروان ادیان آسمانی در این نکته با همدیگر اتفاق نظر دارند که تنها یک خدا وجوددارد و پیامبران نیز حاملان پیام های آسمانی برای هدایت بشر و آموزش خوش رفتاری باهم کیشان و دیگران هستند. هر چند که در ادیان مختلف، ادوات ارتباط با خدا و شیوههای بیان این ارتباط با یکدیگر متفاوت است ؛ ولی نتیجه این معادله آن است که ما ـبه عنوان بشر ـ شریک و انباز همدیگر برای زندگی در کره خاکی هستیم و همان طور کهمحمود درویش شاعر ملت فلسطین می گوید: «این کره خاکی آنچه برای حیات تمام بشر لازماست، در خود دارد.»
در فلسطین این اولین بار نیست که روحانیونمسیحی به یاری برادران مسلمان شان می شتابند. مسلمانان و مسیحیان در فلسطین در یکسنگر هستند و با یک مشکل و بحران رو به رو هستند. آنها در دل یک آرمان و آرزویواحد دارند. آنها در میهن خویش زندگی می کنند و هیچ وطنی جز فلسطین نمی شناسند.
مسلمانان و مسیحیان در فلسطین بوده، هستند وخواهند بود. این یک اصل است و مطران کاپوچی بر اساس همین اصل عمل کرد. ایلیا خوری،میشل صباح و فواد طوال نیز با عمل به این اصل، وظیفه مطرانی خود را به انجامرساندند. در حال حاضر نیز ریاح ابوالعسل، حنا عطا الله، یعقوب قرمش و دیگران نیزدر همین راستا حرکت می کنند.
این اولین بار نیست که کلیساهای فلسطین درواکنش به تلاش های اشغالگران برای خاموش کردن صدای مساجد و همچنین برای مقابله باجنایت های استعمارگرایان توسعه طلب صهیونیست و اقدامات ظالمانه آنها و همچنینسیاست های نژادپرستانه شان صدای اذان سر می دهند. پیش از این نیز کشیش کلیسای غزهبه نام مانوئل مسلم هر روز ناقوس کلیساها را برای پنج بار و در زمان اوقات شرعی بهصدا در می آورد تا به مسلمانان زمان برگزاری نماز را یادآوری کند و از آنها بخواهدتا به جای مساجدی که در سه جنگ اخیر غزه در سال های 2008، 2012 و 2014 تخریب شدهاست، به کلیساها بیایند و در آنجا به اقامه نماز مشغول شوند. کشیش مانوئل مسلم بااین کار خود بنیانی را پی نهاد که از برادری و حس مشترک شهروندی میان مسلمانان ومسیحیان حکایت داشت. او با این کار به بیان رنج های مشترک ساکنان فلسطین اعم ازمسلمان و مسیحی پرداخت و از آرزوی های مشترک آنان برای رهایی از چنگال اشغالگران ودست یابی به عزت، آزادی و استقلال سخن گفت.
آن روحانی مسیحی که در کلیسایی در پایتختفلسطین ـ یعنی قدس ـ اذان گفت و دیگر دوستان مسیحی اش که در بیت لحم، ناصره و دیگرکلیساهای موجود در تمامی روستاها و شهرک های (مشترک مسیحی نشین و مسلمان نشین)موجود در مناطق اشغالی 47 و 67 اذان گفتند، به دنبال تاکید بر این نکته بودند کهملت فلسطین در نبرد علیه اشغالگری، شهرک سازی، صهیونیسم، یهودی سازی و اسرائیلیسازی فلسطین یک صدا و متحد است ؛ زیرا اذانی که از کلیساها پخش می شود، صدای حق وحقیقت است، این اذان صدای خدای واحد و صدای آزادی است که هیچ فرقی میان انسان ها،قومیت ها، ادیان و رنگ پوست انسان ها قائل نیست. انسانیت یک اصل و یک ریشه واحددارد و اگر تعدد و تکثری در آن دیده می شود، ناشی از تکثر در خود زندگی است. کرامتو عزت با اولین نفس های انسان شروع می شود و این عزت، تنها با توقف حیات انسانخاتمه می یابد. عاقبت رژیم صهیونیستی، صهیونیسم و پروژه شومی که در زمینه یهودیسازی فلسطین و اسرائیلی کردن آن دارند، چیزی جز شکست و پیوستن به زباله دان تاریخنیست یعنی همان عاقبتی در انتظار این رژیم هست که نازی ها، فاشیست ها، استعمارانگلیس و آپارتاید دچارش شدند و سهم فلسطینیان نیز حیات، آزادی و کرامت خواهد بود.
این همکاری و همبستگی که میان مسلمانان ومسیحیان و همچنین دروزی های فلسطین وجود دارد، نیازمند حمایت (عرب های یهودی) است.این جماعت باید این نکته را درک کنند که سرنوشت شان با ملت عرب فلسطین و آینده آنگره خورده است. این گروه باید بدانند که صهیونیسم و پروژه استعماری اش در منطقه ـهر چند به حکم حمایت و پشتیبانی آمریکا و همچنین جانبداری طوایف یهودی متنفذ درجهان ـ برتر است ؛ ولی باید این نکته را دانست که این قدرت، یک عامل متغیر است و همیشه تا ابد ثابت نمی ماند.اگر بپرسیم که کجایند اتحاد جماهیر شوروی، کجاست بریتانیای کبیر و خلافت عثمانی ودیگر دولت هایی که دامنه حاکمیت شان محدود به مرزهای خودشان نمی شد ؛ بلکه زورشانبر همسایگان شان می چربید، چه پاسخ می دهید؟ این قدرت ها از بین رفتند چون بهوظایف شان در مقابل شهروندان شان یا کسانی که تحت سایه حاکمیت آنان بودند، عملنکردند.
پروژه استعماری و توسعه طلبانه رژیم صهیونیستیاز دو پدیده رنج می برد که باعث ضعف وشکست آن خواهدشد: اولین مورد مربوط به عدم وجود مساوات و همچنین بی احترامی نسبتبه مسلمانان، مسیحیان و دروزی ها است.تعامل دولت صهیونیستی با عرب ها متفاوت از یهودیان است و رفتاری که در قبالفلسطینیان دارد، متفاوت از رفتاری است که در قبال صهیونیست ها دارد. نژادپرستی وتبعیض، ویژگی بارز رفتار رژیم غاصب قدس در برخورد با عرب ها است. مورد دوم نیزرفتار اشغالگرایانه نظامی، ایجاد شهرک های جدید صهیونیست نشین برای مهاجران یهودیخارجی در مناطق اشغالی 1967 و انجام انواع بدرفتاری و ستم نسبت به ساکنان فلسطینیاست تا جایی که هیچ جایی برای توافق یا تفاهم و همچنین امنیت شهروندان فلسطینی باقینمی گذارد. رفتار صهیونیست ها باعث می شود تا هیچ گزینه ای برای فلسطینیان باقینماند جز مقاومت در مقابل بیدادگری غاصبان و اقدامات اشغالگرایانه نظامی شان. درواقع، همین رفتار رژیم صهیونیستی باعث شده است تا اقشار مختلف ملت فلسطین با ارادهای مشترک و یک صدا به دنبال مقابله با پروژه استعماری صهیونیست ها باشند و درمقابل آن مقاومت کنند و البته این است تفسیر اذانی که از کلیساها پخش می شود.
