در این مساله هیچ اختلافی وجود ندارد که ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه با افشاگری درباره نقش ارتش این کشور و نیز ارتش نظام بشار اسد رئیس جمهور سوریه در جستجوی جسد یک نظامی صهیونیستی به نام “زخاریا باومل” در داخل خاک سوریه و بازگرداندن آن به رژیم صهیونیستی، دخالت آشکار در انتخابات این رژیم و تلاشی واضح برای تقویت جایگاه بنیامین نتانیاهو نخست وزیر دولت راستگرای افراطی در تل آویو است.
با وجود اینکه جسد این نظامی 7 روز پیش از سفر اخیر نتانیاهو به مسکو، به تل آویو برگردانده شد، اما پوتین اهتمام ویژه ای به برگزاری مراسمی در وزارت دفاع این کشور به منظور استقبال از تابوت حاوی لباس نظامی و کفش باومل در حضور نتانیاهو داشت تا به وی برای نمایشی مطلوب در زمینه حفظ منافع رژیم صهیونیستی و نظامیان آن کمک کند.
از سوی دیگر، رسانه های صهیونیستی فاش کردند که مسکو و تل آویو قبلا توافق کرده بودند که نقش روسیه و ارتش اسد در جستجو و پیدا کردن جسد باومل را فاش نکنند، اما خود پوتین تصمیم گرفت که این توافق را نقض کرده و در افشای این نقش آفرینی مسکو و دمشق داوطلب شد؛ هر چند که می دانست این اقدام ضربه بزرگی به وجهه نظام سوریه در مقابل ملت این کشور و اعضای محوری که گفته می شود سوریه عضو آن است، وارد می کند.
رئیس جمهور روسیه حتی برای نشان دادن میزان اهتمام خود برای کمک به نتانیاهو، سیلی سخت دیگری به نظام اسد وارد کرد و پس از صدور بیانیه ای از سوی دمشق که در آن ادعا شده بود “گروه های تروریستی” به سازمان موساد برای پیدا کردن جسد باومل کمک کرده اند، پوتین و مراجع روس دوباره تاکید کردند که مسکو از حضور خود در سوریه برای پیدا کردن اجساد دیگر نظامیان ناپدید شده صهیونیست هم استفاده خواهد کرد. این تاکیدهای مراجع روس نشان می دهد که با وجود تکذیب نظام اسد، ارتش این نظام مجبور به تداوم آماده باش و جستجوی اجساد دیگر نظامیان صهیونیست خواهد بود.
مشخص می شود که حمایت جانانه پوتین از نتانیاهو در تبلیغات انتخاباتی از طریق بازگرداندن جسد باومل، پیام های بیشتری نسبت به تصمیم دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا در به رسمیت شناختن حاکمیت رژیم صهیونیستی بر بلندی های اشغالی جولان دارد. پوتین حتی برای کمک به نتانیاهو هیچ شک و تردیدی در استفاده ابزاری از نظام اسد هم به خود راه نداد و این در حالی است که همه این نظام را نماینده ملت سوریه می دانند که در معرض صدها بمباران ارتش صهیونیستی به دستور مستقیم نتانیاهو قرار گرفته است.
لذا، بدیهی است که 5 عامل اصلی باعث شده است که پوتین برای کمک به نتانیاهو به منظور پیروزی در انتخابات کنست از طریق نشان دادن حسن نیت به منظور تقویت جایگاه وی در افکار عمومی جامعه صهیونیستی سنگ تمام بگذارد.
پوتین قصد دارد از تاثیر قابل ملاحظه نتانیاهو بر روی دولت آمریکا و اکثریت جمهوری خواه مجلس سنا برای دستیابی به توافق با واشنگتن برای لغو تحریم های اعمال شده علیه روسیه در پی بروز بحران اوکراین استفاده کند.
برخی رسانه های صهیونیستی در گذشته اعلام کرده بودند که یکی از دلایل تعلل نتانیاهو در اجرای این ماموریت، تحقیق “رابر ت مولر” درباره دخالت روسیه در انتخابات ریاست جمهری آمریکا بود. مشخص است که در پی صدور حکم گزارش مولر که در آن ترامپ را از هر گونه کمک و نقش آفرینی روسیه در به قدرت رسیدن وی تبرئه کرده بود، زمینه لازم برای دخالت نتانیاهو در صورت تشکیل دولت آتی پس از انتخابات ـ همان طوری که نظرسنجی ها نشان می دهند ـ فراهم خواهد شد.
در کنار آن و با توجه به اطلاع پوتین از نقش گروه های فشار اصلی یهودی و به ویژه گروه های دارای گرایشات راستگرایانه افراطی و در راس آنها “آیپک”، وی به خوبی می داند که هر گونه فشاری برای کمک به نتانیاهو با استقبال این گروه ها مواجه خواهد شد و می تواند آنها را به نقش آفرینی در تحقق معامله میان مسکو و و اشنگتن ترغیب کند. در همین حال، پوتین می داند که تحول بزرگی که در راستای ماهیت روابط با رژیم صهیونیستی و افزایش مصادیق همکاری امنیتی، اطلاعاتی و حرفه ای با آن روی داده است، در دوره نخست وزیری نتانیاهو حاصل شده است و از همین رو، بهتر است که وی همچنان در راس قدرت باقی بماند.
علاوه بر این، موافقت روسیه با فعالیت رژیم صهیونیستی در سوریه در راستای تحقق نقشه منافع راهبردی خود و به ویژه ممانعت از حضور نظامی ایران در این کشور ناشی از اختلاف منافع میان مسکو و تهران؛ به ویژه پس از تضمین بقای نظام اسد است.
روسیه حضور نظامی ایران در سوریه را مانعی بر سر راه آغاز پروژه های بازسازی می داند که این کشور به درآمدهای مادی آن چشم دوخته است. مسکو همچنین می داند که در صورت تداوم حضور نظامی ایران در سوریه، کشورهای غربی و عربی در پروژه های بازسازی این کشور مشارکت نخواهند کرد.
لذا، پوتین نه تنها اجازه حمله رژیم صهیونیستی به اهداف ایران و حزب الله در سوریه را صادر کرده است، بلکه تاکنون بر این مساله اصرار دارد که نظام اسد نتواند از سامانه “اس 300” که در سوریه مستقر شده است، استفاده کند تا این سامانه تهدیدی را متوجه هواپیماهای صهیونیستی در جریان بمباران ها و حملات شان نکند.
هر چند که نمی تواند این افشاگری را که به طور کامل قبول کرد، اما “ایالا حسون” مجری برنامه های خبری شبکه 13 تلویزیون رژیم صهیونیستی یک ماه پیش اعلام کرده بود که برخی منابع تاکید کرده اند که روسیه نقشه مواضع نیروهای ایرانی را در اختیار رژیم صهیونیستی قرار می دهد تا کار آن برای حمله به این مواضع راحت تر شود.
در کنار آن، مسکو در تلاش برای کمک به رژیم صهیونیستی به منظور تحقق منافع خود در خارج از مرزهای روسیه شک و تردیدی به خود راه نمی دهد و از همین رو، این مساله هیچ جای تعجب ندارد که کارخانه های تولید موشک های نقطه زن که تل آویو مدعی است ایران آنها را در داخل خاک لبنان احداث کرده است، در راس مسائل مورد بحث میان نتانیاهو و پوتین قرار داشته است.
