“یوسف لبید” معاون نخست وزیری و وزیر دادگستری سابق رژیم صهیونیستی که از دوستان معتمد و راز دار اولمرت است در مقاله ای در روزنامه “معاریو” در تشریح دیدارهای عباس و اولمرت نوشته است:«به نظر من، مسخره است که اولمرت و عباس وقت خود را این گونه هدر می دهند آنان به خوبی می دانند که به هیچ پیمان صلحی دست نخواهند یافت حتی اگر عباس پس از توافق با اولمرت بر حل و فصل نهایی مساله فلسطین زنده بماند، اولمرت هرگز نخواهد توانست این توافقنامه را امضا کند به این خاطر که رژیم صهیونیستی امروزه قادر نیست که به فلسطینیان در کرانه باختری امتیازی دهد چرا که ممکن است حماس مانند نوار غزه هر لحظه کرانه باختری را تحت کنترل خود قرار دهد و بدین ترتیب عباس برکنار شده و هنیه به عنوان رئیس جمهور فلسطین آزاد و مستقل انتخاب شود… و روزی شاهد این خواهیم بود که موشک های “قسام” و “کاتیوشا” نه تنها بر سر اهالی “اسدوروت” که بر سر اهالی “نتانیا” و “کفر سابا” و فرودگاه “بن گوریون” نیز فرو می ریزند و ارتباط هوایی “اسرائیل” با جهان قطع خواهد شد نه اولمرت و نه باراک هرگز به خود اجازه مطرح شدن یک چنین سناریویی را نخواهند داد.»
“لبید” در ادامه مقاله به معضلی دیگر مربوط به ناتوانی کابینه رژیم صهیونیستی در تخلیه شهرک های یهودی در کرانه باختری اشاره کرده و می گوید:«در اسرائیل چه در حال حاضر و چه در آینده کابینه وجود ندارد که بتواند پنجاه یا صد یا دویست و پنچاه هزار یهودی را از شهرک های شان بیرون کند و در صورت تحقق یک چنین مساله ای برخی از این یهودیان با هدف صلح، تخلیه منازل را خواهند پذیرفت و برخی دیگر نیز در مقابل تخلیه خواستار غرامت خواهند شد اما اغلب آنان با تخلیه منازل مخالفت خواهند کرد و لو اگر این مخالفت به جنگ داخلی منجر شود.»
“دورون روزنبلوم” اندیشمند و نویسنده برجسته صهیوینستی در مقاله ای تحلیلی که روزنامه “یدیعوت آهارانوت” آن را منتشر کرد دیدارهای ابو مازن و اولمرت را پوچ و بی فایده دانسته و می نویسد:«تمامی وعده های اولمرت و عباس درباره صلح و طرح هایی از این قبیل پوچ و بی فایده است کسی که قادر به تخلیه خانه ای در یک شهرک نیست چگونه می تواند شهرک های مختلف را تخلیه کند؟» “روزنبلوم” در ادامه به هراس اولمرت از رویارویی با افکار عمومی “اسرائیل” و ناتوانی اش در سخن گفتن درباره آن چه که در دیدارهای او با عباس مطرح می شود اشاره و خاطرنشان می کند:«این ناتوانی ناشی از احساس اولمرت بر این است که هیچ اقدامی عملی در زمینه دستیابی به راه حل سیاسی منازعه طرفین “اسرائیلی” و فلسطینی ارائه نخواهد کرد.» این نویسنده صهیونیستی در ادامه می گوید:«اولمرت به نظر می رسد که پس از شکست مفتضحانه اش در جنگ اخیر لبنان، در دست زدن به هر کاری جانب احتیاط را در پیش می گیرد و گویا وی این احساس را دارد که سخنانش دیگر تاثیر گذار نیست اولمرت حتی در سخنرانی هایش نیز احتیاط پیشه می کند وی به مرحله ای رسیده که دیگر چیزی برای ارائه کردن ندارد.»
“گدعون لیونی” نویسنده و خبرنگار صهیوینستی عضو مکتب “پساصهیونیسم” درباره دیدارهای عباس و اولمرت چنین می گوید:«این کابینه رژیم صهیونیستی است که با طرح های صلح کشورهای عربی مخالف است.» وی در ادامه می گوید:«ما در رویاهای مان هم باور نمی کردیم که روزی برسد که جهان عرب به طرف رژیم صهیونیستی دست صلح دراز کند اما این رژیم دست رد به سینه عرب ها بزند.» وی افزود:«اکنون حقیقت آشکار شده است و باید گفت که “اسرائیل” خواهان صلح نیست دوران بهانه گیری به اتمام رسیده و مخالفت، امر بیهوده ای است اگر تاکنون می توانستیم این را بپذیریم که یک شریک فلسطینی یا عربی حقیقی برای رژیم صهیونیستی وجود ندارد اما امروزه اعای این رژیم مبنی بر این که دوستدار صلح است از دروغی بیش نیست و از این پس باید گفته شود که “اسرائیل” خواهان صلح نیست.» وی خاطرنشان می کند:«تمامی نسل های صهیونیستی بر اساس این ادعا ـ که نوعی خودفریبی است ـ تربیت شده اند که رویکرد “اسرائیل”، صلح با همسایگانش است.»
“سیما کدمون” از دیگر تحلیل گران سیاسی رژیم صهیونیستی در مقاله ای در روزنامه “یدیعوت آهارنوت” درباره انگیزه هایی که عباس و اولمرت را به دیدار با یکدیگر ترغیب می کند اشاره کرده و می گوید:«تحرک سیاسی فعلی اولمرت و عباس ناشی از سیطره حماس بر نوار غزه است.» وی خاطرنشان می کند:«سیطره حماس بر نوار غزه “اسرائیل” را مجبور کرده تا از طریق ارائه طرح های مختلف سیاسی مانند طرح پرز و اولمرت و رامون و غیره، در مقابل جهانیان به عنوان حامی عباس آشکار شود.»
“حنان کریستال” تحلیل گر امور سیاسی و حزبی رادیو و شبکه یک تلویزیون رژیم صهیوینستی اظهار داشته است:«حتی اگر عباس سرهای رهبران حماس و جهاد اسلامی را در طبقی از طلا تقدیم رژیم صهیونیستی کند اولمرت در مقابل هیچ چیزی به عباس نخواهد داد.»
