شاید یکی از عجیب ترین مسائل صحنه داخلی فلسطین بعد از گذشت 40 سال از اشغال این شهر به همراه مناطق دیگری از جمله کرانه باختری و نوار غزه و دشت سیناء و بلندی های جولان، شهر قدس بنا به اعتراف همگان ( چه فردی و چه رسانه ای ) و به اتفاق آراء ملت عربی و اسلامی علاوه بر اینکه پایتخت دولت قدیمی فلسطین بوده است در حال حاضر نیز مهمترین شهر و مرکز و پایتخت مذهبی هر دو ملت عربی و یهودی به شمار می آید. اما با این وجود الان زیر چرخ های بولدزرهای وحشی یهودی سازی ضجه می زند و در آستانه نابودی قرار دارد.
امروز بعد از گذشت چهل سال از اشغال این شهر طبق اعلام منابع خبری در تاریخ 18/5/2007 “ایهود اولمرت” نخست وزیر رژیم اشغالگر اعلام کرده است که «برای توسعه شهر قدس تلاش خواهد کرد و امیدوار است که همه جهانیان در نهایت این شهر را یک شهر صهیونیستی بدانند.» اولمرت در جشن سالگرد اشغال بخش شرقی قدس در سال 1967 و الحاق آن به خاک “اسراییل” گفته بود: این چهل سال تازه آغاز کار بود و اعتقاد و امید و دعای من همکاری برای تحکیم و توسعه قدس و بازسازی آن است و زمانیکه این کار را با تدبیر و احتیاط انجام دهیم این شهر را تحت سیطره کامل و واحد خود در خواهیم آورد و جهان همه حاکمیت ما را بر این شهر خواهند پذیرفت و این همان هدف ماست.
اقدامات بی حد و حصر نیروهای صهیونیستی برای یهودی سازی قدس در چهار دهه اخیر نیز در همین راستا صورت گرفته است که می توان آنها را در موارد زیر خلاصه کرد:
– تداوم مصادره اموال فلسطینیان
– دیوار حائل: ساخت دیوار حائل در اطراف شهر قدس خطرناکترین اقدام در زمینه اسکان یهودیان در قدس و یهودی سازی آن است. این دیوار سعی دارد از طریق جداسازی این شهر از دیگر مناطق فلسطینی از لحاظ جغرافیایی، جمعیتی، اقتصادی، تمدنی و مذهبی آخرین اقدام را در زمینه یهودی سازی آن انجام دهد و از شواهد موجود بر می آید که رژِیم اشغالگر صهیونیستی ساخت این دیوار را ادامه داده و بدین طریق این شهر را در کنترل کامل خود در خواهد آورد.
– تخریب منازل اهالی قدس: بر اساس گزارش ها و آمارهای دریافتی اقدامات تخریب منازل ساکنان عرب قدس با هدف اسکان یهودیان در این شهر و یهودی سازی آن و اخراج ساکنان عرب آن از این شهر، امروزه شدت یافته است.
– تخریب مسجد مبارک الاقصی و ساخت هیکل سلیمان بجای آن: این یک مساله خیالی نیست بلکه قصد صهیونیست ها در این زمینه بسیار جدی است و برنامه ها و اقدامات و تشکل های ویژه برای تحقق این کار همگی با هدف تخریب الاقصی و ساخت هیکل سوم بر روی خرابه های آن صورت می گیرد.
– نقض حق آزادی عبادت
– نقض حقوق اجتماعی و اقتصادی
– تعطیلی موسسات فلسطینی: بدیهی است که این شهر بعد از گذشت چهل سال از اشغال آن اکنون در آستانه جداسازی و یهودی سازی کامل قرار گرفته است و در حالی که دیوار یا به عبارتی دیگر “پوشش حائل” در حال تبدیل شهر به “گتویی” بزرگ است، عرب ها و مسلمانان بی تفاوت و تنها به امید خدا منتظر مشخص شدن نتیجه این مساله هستند.
در همین راستا “خلیل تفکچی” مدیر بخش نقشه برداری در انجمن مطالعات عربی هشدار داده و می گوید: در اوج سرگرمی فلسطینیان به اوضاع داخلی، رژیم صهیونیستی با تمام وجود و با طرحهای هدفمند در حال ترسیم نقشه جدید شهر قدس است و گفته می شود که بر اساس این طرح تعداد ساکنان فلسطینی در شهر قدس نباید بیشتر از 100 هزار نفر باشد و این شهر تنها شامل شهرک های صهیونیستی (معالی ادومیم، جفعات زئیف و گوش عتصیون) باشد و در راستای این طرح، اکثر محله های قدیمی آن از نقشه جدید این شهر خارج شده و در حال حاضر نیز بسیاری از محله ها از طریق احداث دیوار حائل از این طرح خارج شده اند. وی افزود:”در سال 2020 طرح استراتژیک رژیم صهیونیستی که در حال اجرا می باشد با احداث دیوار و طراحی خیابان هایی که شهرک های صهیونیستی را در نواحی شرقی، شمال غربی و جنوب غربی به هم متصل می کند تکمیل خواهد شد.”
کمیته برنامه ریزی و عمران شهر قدس در راستای طرح اسکان یهودیان در منطقه قدس و ایجاد ارتباطات جغرافیایی میان شهرک های یهودی نشین و قطع ارتباط میان مجتمع های فلسطینی نشین و در نهایت محو آثار کمربند سبز، دو طرح برای احداث 20 هزار واحد مسکونی و نیز دستور احداث یک مجتمع مسکونی 500 واحدی در قدس شرقی را نیز صادر کرده است.
این منابع قبلا از طرح احداث مجتمعی با 10 هزار واحد مسکونی در منطقه عطاروت خبر داده بودند. در همین راستا و در یک نتیجه گیری کلی می توان گفت که اگر اوضاع داخلی فلسطین بدین شکل دستخوش درگیری فلاکت بار داخلی نمی شد چنین بی ثباتی و سر در گمی در جهان عرب ایجاد نمی شد و رژیم صهیونیستی بدین شکل نمی توانست به حملات خانمان سوز و عربده کشی ها و جنایت های خود در طرح اسکان یهودیان در سراسر کرانه باختری و بویژه شهر قدس ادامه دهد.
آنچه مایه تاسف و ناراحتی ماست این است که انظار عمومی جهان عرب و اسلام همه این حوادث را با چشم خود می بیند ولی هیچ گامی در جهت مقابله با این اقدامات برنمی دارد. در حالیکه به جرأت می توان گفت که اگر جهان عرب در دوران اخیر وضعیتی متفاوت از وضعیت فعلی داشت و این همه دچار شکست و ناکامی های سیاسی نمی شد، حملات ویرانگر و تجاوزات هدفمند کنونی به شهر قدس ایجاب می کرد که جهان عرب و اسلام لحظه ای آرام ننشسته و به اعتراضات خود به وضعیت اسفناک موجود در قدس تا توقف کامل این تجاوزات ادامه می داد. در اینجا آخرین سوال خود را چنین مطرح می کنیم که آیا روزی شاهد مسئولیت پذیری جهان عرب و اسلام در برابر تاریخ و تمدن و مذهب خواهیم بود؟ آیا جهان عرب و اسلام روزی تلاش خواهند کرد که این اوضاع را که در حال حاضر در جریانی همسو با طرح صهیونیستی و آرمان یهودی سازی سیر می کند تغییر دهند؟ در سایه این اوضاع و تحولات اسفناک عربی – اسلامی و بین المللی، کدام قدس برای ما باقی خواهد ماند؟
